Kabulleniş

(Verse I)

Denemekle olsaydı olurdu bak çoktan
Denedim. zorlamakla olmuyomuş bokvar
Giriştiğim buysa tamam, hata benim, dedim ki göreyim
Sonuçları tatmin etmedi elimden ne gelir?
Bıraktıysam.. korktuğumdan değil
Bıkkınlık düşmanımken koşturmam yersiz
Benim hayatımın yüzde onları, sevimli olmayı
Gerektircek. sakin olmalıyım
Sanki tabuttayım, açık ama, çıkmak hata gibi
Gelir, kollarımdan çekende yok destek olcak biri
Yadırgayıp başta, sonra sahiplenen herif
Akıbetim, çok karanlık benim, en başından beri
Söyleyinceee, bunlarında etkisi geçer
Dürüst ol kendine sen, kaybetmessin hem
Diye bahseden de kaybetmişse, düşünme onu
O şatonun kapısında ki görevli olur

NAKARAT
HAYIR DÖNMİYCEK HİÇ ŞANSIN.. asla asla
HAYIR, DÖNMİYCEK HİÇ ŞANSIN
ÖLDÜRSE DE OLUR ZATEN BUNDAN SONRA DEĞİL Mİ?
HAYIR DÖNMİYCEK HİÇ ŞANSIN

(Verse II)

Hedeflerin potansiyele aykırıyken bekliyosan başarı ve olmucaksa bi Mucize kaybetceksin bunu
Değişmekten kastın eğer kabullenmek değilse sen yanlış yolda, Bodozlama hayal kuruyosun
Masum olan hayallerdi tek, bence hiçte değil
Gerçeklerden uzak kalmak sana geçiştirmeyi
Öğrettikçe.. olgunlaşmak rüya gelcek sana
Çocukluktan, ergenliğe yetişkinliğe kadar
Sen bi şatodasın, konmadın, hep ordaydın
Emir almak değil boşta kalmak zorlamıştı
Çıkmak için zorla, kapıları, kolay açılması
Belki de tek sorun orda kapı olmasıdır
Zayıflayan iradenle sende kalmayı seçersin
Kapılar hiç bitmicekken dışarsı ürpetir
Seni bağlayan yine, kendin, kaderin senin
Bunlar için kendine sen teşekkür etceksin..