Już nie jestem raperem

Pisząc to się czuję, jakbym po pijaku pisał z ex
A ponoć nie da się dwa razy do tej samej rzeki wejść
Dręczą mnie dziś myśli, przez które teraz nie śpię
I jest parę rzeczy, za którymi nieraz tęsknię
Zrobiłem sobie dziarę ze skrzypcami i gitarą
Może kiedyś dołożę jeszcze klawiaturę piano?
Dawno nie pisałem, chociaż czuję się z tym słabo
Muzyka była planem, dziś przestała być zabawą...
A w sumie byłem blisko i nie dotrzymałem biegu
Na pamiątkę zostały numery do znanych kolegów
Chociaż Karol nie odpisał, jak mu podesłałem numer
Tomek nie chciał płyty. Nie mam za złe im w ogóle
Adrian i Kuba zapomnieli dawno już o propsach pewnie
A miałem wrażenie, że już łatwo się wydostać będzie...
Gdzieś podziałem klucze i wiarę, że mogę wszystko
Choć wyobrażam sobie dalej, że jestem artystą...
Janek mówi - "Tata..." - a ja wciąż się czuję dzieckiem
- "...chciałbym umieć latać..." - stoję w korku gdzieś na mieście
Trudno się przeprasza za to, co dyktuje serce
Mała, przestań się obrażać. Chodź, zaśpiewam Ci piosenkę...

Głosy w mojej głowie nie pozwalają spać
I cokolwiek nie powiesz, muszę zmierzyć się sam
Z tym wszystkim, co mam w sobie, nie ma miejsca na płacz...

Kiedyś wszystko było proste
Kiedyś, tak po prostu, zagrałem ostatni koncert
Nie podejrzewając nawet, że właśnie coś kończę
Mamo, czy już teraz mogę mówić, że dorosłem?
Nagle wszystko wokół z dnia na dzień się stało trudne
Wczoraj w nocy znowu bałem się, że kiedyś umrę...

Ona pyta, o czym myślę, kiedy ja mam w głowie pustkę
Ale podejrzewam, że dzisiejszej nocy znów nie usnę
Nie przyznaję się przed sobą, że już nie jestem raperem, nie!
Jak nie uwierzę w siebie, no to kto uwierzy we mnie? Ej
Zaczynam od zera, niech się dzieje, co się ma stać
Z Harry'ego Pottera i marzeń się nie wyrasta!

- Fono