Jonathan

[Verse 1]
Ik was ze bijna weer vergeten
De laatste woorden die hij zei tegen mij
Hij ging een paar dagen naar Berlijn maar wist het nog niet zeker
Vertrok zonder enige bagage met de trein en zou wel zien wat ie deed
Want het leven is een avontuur
Dat geleefd dient te worden, elk uur
Hij was nog nooit daar geweest, dus waarom niet?
Met een glimlach gewapend
Vanuit de verte zag ik hem nog zwaaien

Weken werden maanden
Nu vallen langzaamaan hier de bladeren
En kijk ik naar een foto van ons samen
En opeens weet ik de woorden weer
Ze vallen harder met de tijd
Hij keek me aan, hief het glas en zei

[Chorus]
Oh als ik, oh als ik hier ooit niet meer ben
Zeg dan degenen die ik liefheb
Dat ik ze liefheb voor altijd
Oh als ik, oh als ik deze plek verlaat
Zeg dan degenen die ik liefheb
Hij moest de wolken achterna

[Verse 2]
De foto is verkleurd en vervaagd
Maar met de jaren kijkt hij mij nog steeds met een grote lach aan
En ik moet opeens denken: Wij zijn allemaal een eiland
Waar van alles onder zit, of een slapend monster is
Want het beeld wat je zelf hebt, zegt niet eens de helft
Je ogen zien het ene wel, maar nooit echt volledig, nee
Wij zien het succes, en hij ziet het falen
Maar al vertel je nog zo vaak aan iemand wat ie waard is

Het was blijkbaar niet genoeg zie ik nu
In een zwart omlijnd kader in de krant van vandaag hier
Soms is wat je zegt niet wat het lijkt
Ik moet weer denken aan de woorden die hij zei, hij zei:

[Chorus]
Oh als ik, oh als ik hier ooit niet meer ben
Zeg dan degenen die ik liefheb
Dat ik ze liefheb voor altijd
Oh als ik, oh als ik deze plek verlaat
Zeg dan degenen die ik liefheb
Hij moest de wolken achterna

De wolken achterna
Aan het eind gaan we allemaal
De wolken achterna

[Ending]
De laatste woorden die hij zei
Ik zal ze nu niet meer vergeten
Dat weekend ging hij naar Berlijn
Maar hij wist het nog niet zeker