Je Moest Waarschijnlijk Gaan

[Vers 1]
Ik lees de advertentie
De zwarte omlijning benadrukt de essentie
Omschrijving voor die andere dimensie
De letters van je naam, ze branden in m'n netvlies
Emoties hectisch, ik wil rustig blijven
Maar 't lukt me net niet
Brok in m'n keel, druk op m'n oren
Wil de vraag die ik van binnen stel niet horen:
"Heb ik echt m'n beste vriend verloren?"
Ja ik hoorde het eerder door de hoorn van de telefoon
Maar dit sjabloon bevestigt het pas echt en het is ongewoon
Ofschoon de woorden er toch duidelijk en echt staan
Niet weggaan
Hey, ik zal m'n pijn niet in de weg staan
Door mezelf te confronteren met de feiten
Niemand iets verwijten, maar flarden van spijt
Ze vliegen als tapijten door m'n hoofd
Maar yo, ik kan de klok niet keren
Even later al op weg je familie te condoleren

[Gescratch]
Je leeft maar heel kort

[Vers 2]
Ik loop langzaam degenen achterna waar ik achter sta
Neem alles in me op en omhels, eerst je pa en ma
En zie daarna daarna het verdriet van je zus
Doe even lief en ik sus, geef haar een brief en een kus
Ik vraag: 'Wil je dit eehh aan Michiel geven?"
Ze belooft dat ze 'm voorleest
Ik hoop dus dat je 'm hoort voordat je doorsjeest
Naar het leven na de dood
Probeer m'n verstand op nul te zetten
Maar sta rationeel even rood
En voel me slap als ik stap naar je kist
Ik slik van onbegrip en klap haast dicht
Als ik naar adem hap
Angst, schuld en woede worden aangekaart
Maar verdriet bedaart, je wordt door velen aangestaard
En je staat opgebaard

[Bridge]
Daar lig je dan, is dit het dan?
Wist ik het maar, wist je er zelf al van?
Trok je het niet meer, of was dit je plan?

[Vers 3]
Ik maak een vuist, stamel je naam en pink een traan
Ik wil bij alles stilstaan, maar ik moet zodadelijk gaan
Want de condoleance is voorbij
Het afscheid is nabij, je weet, Brain is zeker niet van steen
Maar blijft nu wel een kei
Nog een laatste blik, ik slik en ga vlug
Want yo, je moest waarschijnlijk gaan
Maar komt zeker nooit meer terug

[Refrein]
Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
Alsof het lot m'n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan
Maar je moest waarschijnlijk gaan

Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
Alsof het lot m'n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan
Maar je moest waarschijnlijk gaan

[Gescratch]
Je leeft maar heel kort

[Vers 4]
De ceremonie is voorbij
Iedereen doet semi-opgelucht en quasi-blij
Maar echte rust is er haast niet bij
Meer een suggestieve sfeer van een schone lei
Er vormt zich wederom een rij
En met vrienden sta ik zij-aan-zij
Een net kloffie en een smile fake laat 't roughe in de steek
Nog even medeleven met koffie en cake
Ey yo, van Beek, denk ik van binnen
Maar woordeloos kom ik tot m'n zinnen
Wetend dat die echte pijn nu gaat beginnen
De klap en de leegte, het besef van het verlies
M'n hersenvlies kraakt en net zoals servies
Breekt de spanning heel gemakkelijk
Het leven is vergankelijk, soms verachtelijk
Altijd van tijd afhankelijk
Maar tijdloos ben je nu en feilloos
Ook al was je grenzeloos, je bent nooit mateloos
Het is een schrale troost, misschien
Maar ik blijf geloven in vriendschap
Eindeloos, hier beneden of daar bovenin
Sprakeloos, werden we tegen het einde
Er was het een en ander loos
We werden minder close, je was boos
Maar niemand koos
Voor de manier waarop het afliep
Schuld is niet toepasselijk
Maar hey, dat doet zeer, dat het zo maf liep
En het vreemde is, je bent gecremeerd
Geen steen of urn is nooit teruggekeerd
Naar een plek door jouw ziel beheerd
Begrijp me niet verkeerd, het is gegaan zoals het ging
Je bent vergaan, verre van herinnering die blijft bestaan
Ik hoop echt dat je stierf in vrede met jezelf
Alle pijn verleden tijd en tevreden met jezelf
Het klinkt raar, naar, onwerkelijk maar waar
Misschien ben je daar nu echt onsterfelijk
En is het hiernamaals, de sigaar
Want je vibe is wat me altijd bijblijft
En aan m'n zij blijft, voordat ik optreed of als ik een rhyme schrijf
Connect ik even met je ziel, met Michiel, het klinkt debiel
Maar het is real, net zoals m'n liefde voor vinyl
En altijd op je sterfdag, ben ik even alleen
En koop een plaat die me raakt
Dan zijn we eventjes één
En yo, die band zal voor altijd doorgaan
Want ook al lijk je soms teloor gegaan
Je ziel blijft voor altijd voortbestaan

[Refrein]