Jak Światłość i Mrok

Jak Światłość i Mrok!
Mrok!

Jak Światłość i Mrok!
Mrok!

Jak Światłość i Mrok!
Walczyłem sam z sobą, naiwnie
Zbyt dużo poświeciłem
Miotam się!

Przepełniony pychą i pokorą
Dumą, wstydem - jednocześnie
Wykuty gniewem, buntem i wiarą
Miotam się!

Jak robak toczący
Jak grzesznik walczący z pogardą do siebie
Szukam bez końca
Usprawiedliwienia!

Jak ślepiec wodzący wzrokiem za celem
Jak głupiec wierzący, że świat się nie zmienia
Walczę z sobą wciąż

Jak Światłość i Mrok!
Mrok!

Jak Światłość i Mrok!
Mrok!

Jak Światłość i Mrok!
Trwoniłem nadzieję skrytą głęboko
Tyle szans już utraciłem
Miotam się!

I gdy dla wszystkich jestem heretykiem
Żywię niepewność i czuję się biegle
Wierząc w cel którego nie mogę znaleźć
Miotam się!

Jak ojciec puszczający swego syna na wojnę
Jak matka karząca swe ukochane dziecko
Jak ślepa Temida wymierzająca karę
Poddaję wątpliwość każdy swój krok

Jak kat czekający na niewinną ofiarę
Skazaniec cierpiący niezasłużoną karę
Walczę z sobą wciąż

Jak Światłość i Mrok!
Mrok!

Jak Światłość i Mrok!
Mrok!

Jak Światłość i Mrok!

(solo)

Jak Światłość i Mrok!
Mrok!

Jak Światłość i Mrok!
Mrok!