Istanbul Voice

{آلبوم لیک‌شِت | متن آهنگ «استانبول وویس» از هیپ‌هاپولوژیست}

من اون پیاما رو خوندم رو گوشیت
می‌خوان ازم عکس، ولی تو شوکم
همه می‌خوان منو واسه ترکام
هیچکی دوستم نداره واسه خودم
یکمی بی‌حس، یکمی شاکی
نباشم رویاهاتو بگی با کی؟
متنفرم اَ مه و این بارون
متنفر اَ سفیدی راکی
برگردیم ایران، میرم رو زنی
کیر تو مه و عکسِ دو نفری
کاش مثِ همه‌ی آدما
دوست داشتی بِکَنی برام بِکَنی
می‌زنم پیک و می‌خورم قسم
این آخرین نخی که میره تو ریه
ما کمیم، کاش می‌فهمیدی
مثِ گُل سَم، کفِ ترکیه
کج میشه باتلم، میره تو قدیم
چرا هیچی نمی‌کنه عصبیم
میری تو گوشی ولی نی چپم
خودتم می‌دونی کسی نیس شبیه‌ام
ولی می‌دونم اینا نی عادی
نه تو اینجایی، نه میاره ساقی
کنم پودر و کنمش قاطی
مجبورم شهر و ببینم پاتیل
تو می‌دونی معتاد به بدنتم
مریض عرق کی رو کمره
جوابمو نده نیاره برام
می‌بخشمت و می‌کنم بغلت
بغلم بودی تو مه و طوفانم
کجایی الان که لَنگ بوس‌هاتم
من می‌دونم بدت میاد اَ قرمز
من نمی‌زنم رگ و وقتی تو وانم
بغلت کنم، آخرین شبه
تنها چیزی که دارم تو و رپه
منو می‌شناسی، چیزیو که بخوام
می‌گیرم حتی بگن قدغنه
رو تختی خودتو می‌زنی به خواب
رو آرزوهام خالی کردی خشاب
ببین من هنوزم عاشقتم
ولی اومد روز تسویه حساب
بیدارت کنم، بزنی بام حرف
خیانت که درست نمیشه با حرف
آخر دِیه، برسم تهران
خودمو خفه می‌کنم با برف
بیبی تولدمه بیست و هفت
مهمونی نمی‌گیرم تو نباشی
دیوار رو کنم با خون‌ات نقاشی
هر زنی جنده‌اس، هر مردی لاشی
دوس ندارم پاشی
تیزی رو رگت، وقتی تو خوابی
ربان سیاه، قرصای آبی
پلیس کثیف، وسط لابی
چی می‌کنه خالیم
مستم الان نی حالیم
یا تو بمونی برام تا همیشه
یا بره تو بینی پودرای ساقیم