İstanbul

[Verse 1]
Gözlerim gece gece parlar
Yağıyorsa mini mini karlar orda
Üstüm başım benim bakın harlar
Kurduğun lafların her biri kolpa

Duygusuz onlar gaddar
Yok ki burda bi standart kanka
Senin yaptıkların seni bağlar
Beni gelip bu çukurdan sen kurtar

İçimizde aramızı bozmaya çalışan birileri var ona verilir ayar
Doğru yolu biliyorken gidip göre göre bile bile yanlış yola niye mi sapar?
Umutsuzluk içimdeki çocukları öldürünce sararıyor çiçekler hep geliyor bahar
Sorunumu çözemedim derinlere iniyorum odalara doluyor da doluyor buhar

[Bridge]
Doğru ne yanlış ne bilemem altımdan kayar zemin hep uzaklara
Canın mı sıkıldı için mi sıkıldı düştün yine gidip tuzaklara
Hapis bu dünya içindeyim ya alınırdım ben gözaltına
Yarım saatte patladı gitti ruhumu vеrdim kiralara

[Nakarat]
Doğduk büyüdük insan yok
Güvenim yok sana İstanbul
Uyanırız her günümüz kabus
N'aptın sen bizе İstanbul

Doğduk büyüdük insan yok
Güvenim yok sana İstanbul
Uyanırız her günümüz kabus
N'aptın sen bize İstanbul

[Verse 2]
Görüyorum her gün rüyalar
Kanıp onlara sakın aptal olma
Sakın ötüp bugün paket olma
Napsın çocuk onun karakteri dobra

Kendinle yarışman hata
Atsana kendini lütfen balkondan
Yeniyorum seni yine farkla
Beni kullanamazsın gidip ağla

Flow'u yakala orijinal her şey bizde bulutlara doğru sür
Herkesin ağzında sen varsın kulaklarımızın kanadığı doğrudur
Bize bulaşırsan emin ol bi gün makinamız senin suratına doğrulur
Gösteriş yapmak için hayatını her bi kelimesine kadar uydurur

[Bridge]
Doğru ne yanlış ne bilemem altımdan kayar zemin hep uzaklara
Canın mı sıkıldı için mi sıkıldı düştün yine gidip tuzaklara
Hapis bu dünya içindeyim ya alınırdım ben gözaltına
Yarım saatte patladı gitti ruhumu verdim kiralara

[Outro]
Doğduk büyüdük insan yok
Doğduk büyüdük insan yok