Istanbul

Ανεκφραστα προσωπα στα αστικα
Δεν αντιδρουν ουτε αντανακλαστικα
Η ομορφια, τα φαγητα, τα αισθηματα πλαστικα
Αρρωστοι περαστικοι, περαστικα
Τα εξυπνα τηλεφωνα σε κανουν πιο ηλιθιο
Και συ ψαχνεις εναν φιλο επιστηθιο
Βρωμαει ψεμα στα στενα που γυρνας
Καλυπτεται απο τα σκουπιδια της παλιας γειτονιας
Κατεβαινουμε το διαβα
Ειμαστε αναστεναρηδες στη λαβα
Που καιει ασταματητα την καβα
Η καρδια τους μπετο
Ειναι φρικτη η φυλακη και ετσι τα κλειδια τους πετω
Ειναι σβησμενες οι νεον επιγραφες
Οπως η μνημη θελει το χθες
Και αυτα που θελεις ευθυνη παιρνει ενα χερι ασταθες
Και εχω νευρα, μαλλον θα φταιει ο καφες
Ρωτα το λαθος γιατι αυτον που σκηνοθετει εκατονταδες κουτοι μπροστα
Απο καποιο κουτι
Φερνω για νεους νεα
Περασα περα απο τα συνορα και ειδα για αλλου δεους δεα
Ενας παλιος μου ειπε πως θελει αρχιδια στο παρκο
Διπλα μου θα πεφτανε ευκολα σαν φυλλα στο παρκο
, θυμαμαι ακομα το σαββατο θολα
Γιατι ζω πινω γραφω και λεω πραττω πολλα
Μια μαλακω γελα
Με αυτονα που κανει τον μαλακα καλα
Πες το αλλιως η μαλακια πουλα
Δεν εχω τιποτα να χασω
Πολλα να κερδισω για αυτο παιζω
Στον ασσο αν μεινω θα ξαναρχισω ειμαι εκει εξω στο κρυο
Ενας, μα κανω για δυο
Περασα για ενα τσιγαρο, περασα για ενα αντιο
Μιλαω τον κωδικα φιλιας τιμης
Κανω το κολπο του οδυσσεα, δεν ειμαι κανεις