İstanbul

[Verse 1: Sorgu]
Herkesin İstanbul'u başka, başla
Çık sokağa bir umut patlasın kaşlar
Trafik akar billboardlara bakar
Onun derdi evine gitmek bu canımı sıkar
Hadi bu paniği yaşa, akıl başından kaçar
Ama sanki atıldık girdiğimiz sokakta taça
Karıştırma yine var araştırma
Uzunlarını yakma gözlerimi kamaştırma
Anlamazsan anlama lan n'apayım
Zengini koruma bana bir gün yapıp tatil
Bu tam bir teknik adam tabiriyle zor bir rakip
Hey başladı takip, şimdi sakin, bana bırak
Ellerimde ne mi var? Elimde ne mi var?
Bir bok yok! Şehir beni yorar
İşi gücü bitir çevir hadi koma
Yine de yaklaşırken biraz daha kaçınılmaz sona

[Verse 2: Da Poet]
Yuvarlanıp giderken elinden zaman
Geride kalan onca boşa adım onca boşa çaba anca karavana
Hani bana rap hani bana para?
Burada başa döner kaset boş ama yaşam kadar da panorama
Nefes almak fazla ama aidiyet eksik
İstanbul’dan gitsem lakin vapurlar da benle gelsin
Batıdan doğu doğudan batı bu resim
Bir günde altı mevsim yedi tepe otuz üç cisim
Yine şehir hatlarında şair
Üstüme AVM yapın kalayım buraya baki
Sahi der saadeti kimler etti böylesine zalim?
Betondan ormanlarında yatan koskoca mazi
Obur şehir güzel kadın kötü şiir
Damarlarını zehir akıp giden bir nehir
Seninle olmak zor ayrılmak imkansız gibi
Ben İstanbul'dan İstanbul da benden deli

[Verse 3: Kayra]
Bana bir yer bul, bana bir söz bul İstanbul
Söyledin bugün bana durmadan yorul
Türlü badireyle yollarında vurgun
Sen delirmeden delirmem, delirme yapma dur
Sar başa, dumanlı bir vapurda söv bana
Sanki "Sakar Şakir" oldum beş yılımda
Gardırop Fuat peşimde bırakmayacak asla
Taksi dolmuş telsizinden seslenin bana
Bak sen şirket olmuş onca züppe
Pis nefeslerin gezer şehrin ensesinde
Yak bu aklı binmeden şu 76c’ye
Yol boyunca markalar ve reklam her zaman yine
Soruyorum ben bu akla nerede uydum?
Akbilim doluyken uykularda boş bulundum
Ben ben olmasaydım olabilirdim Billy Corgan
Bul bir yer bul bir söz n’olur İstanbul