Ιούλιος του ’18 (Ioulios tou ’18)

(Ελεύθερο Πνεύμα)
Καλημέρα Αδέρφια. Θανάσης εδώ
Σήμερα το καταγράφω στο σπίτι μου και αύριο με πάθος το ηχογραφώ
Σήμερα μου τηλεφώνησε ο Λάμπρος και μου 'πε πως είναι ανάγκη να βγω
Πως να τους δώσουμε να καταλάβουν πως αυτό είναι φάρμακο, όχι μουσική;
Τον είδα στο live να πετάει φλέβες στον στίχο που μ' ανατριχιάζει
Και με είδε να νιώθω όπως νιώθει. Αυτή η μουσική μας ταιριάζει
Είπα έχω φιλότιμο και της επέτρεψα να έρχεται να με δικάζει
Γιατί όταν πάω να γράψω κάτι που δεν είμαι η συνείδηση μου φωνάζει
"Μαλάκα ξεκόλλα!". Άνθρωποι που δε θυμίζουν ανθρώπους, το είδα στη πράξη
Μα άμα μάθουν πως έχω κατάθλιψη και δε μιλιέμαι, θα νιώσουν εντάξει;;
Πες του είμαι καλά, δε μασάω τα αρχίδια μου. Πες της να μη με ψάξει
Ακόμα βαράει Boom Bap το ξημέρωμα από του Sergei το αμάξι
Στο σχολείο κλοτσάγαν την μπάλα με δύναμη και έφευγε έξω απ'τα σύρματα
Λίγα χρόνια μετά παίζαμε μπάλα σα τα τσακάλια, μη μπούμε στα τμήματα
Ήρωες μεγαλωμένοι σε ιδρύματα. Ουσίες, εμμονές και κολλήματα
Για σένα το γράφω ρε μάτια γιατί δε γύρισες πλάτη στα κύματα
Ρωτάει που είμαι χαμένος, μετράω στο μπλέξιμο δύο εικοσαήμερα
Και ανησυχώ κάτι βράδια ψυχή μου που απ'τον ιστό τους κοζάρω καλύτερα
Περπατάμε παράλληλα, ανταλλάσσουμε όνειρα λογοτιμήτικα
Θα μας βρεις στα κωλόστενα της συνοικίας σου, πίσω απ'τα καταστήματα
Ασ'τα "Για πάντα" αδερφάκο μου, όλοι μας περαστικοί είμαστε εδώ
Μάθε να δίνεις, μάθε να παίρνεις και να την κάνεις πριν κάνεις κακό
Ασ'τα "Για πάντα" αδερφούλα μου, αν αγαπάς, μείνε στο "Σ' Αγαπώ"
Γιατί πονάει και από την ταράτσα του βαράει κουτουλιές στο Λυκαβηττό
Θυμάσαι; Είπα θα πιάσω στυλό για να πολεμήσουμε τ' άδικο
Αν δεν πέρναγα από ψυχολόγο, θα ήμουν πρεζάκιας ή θα βγαζα κάγκελο
Τα χρωστάω όλα σε έναν άγγελο, στα δυο του μάτια
Δεν ξέρει που είμαι, δεν ξέρω που είναι, μα ξέρω ακούει τα κομμάτια

(Κοράκι)
Δεν είναι για μένα η ζωή του ραππά, μα σε τέτοια έχω τάση να μπλέκω
Θάνο δωσ' μου το χέρι να ανέβω και άσε με κάτω για δε τους πιστεύω
Ώρα να φεύγω. Ώρα να μάθουν τα χάλια μέσα στο μυαλό μου
Δεν πούλησα τα ιδανικά μου. Αξίες το λογότυπό μου
Νιώσε με τώρα που χάνω την πίστη μου πάλι, τράβα σκανδάλη
Λέω το πόνο μου μόνος μου, δίπλα μπουκάλι
Γιατί όταν είσαι αδύναμος κάτι ψάχνεις
Και έτσι παγιδεύεσαι στον ιστό της αράχνης
Και αν θέλεις κάτι να πάρεις, παρ'τον αγκώνα μου
Και αυτά τα κόμπλεξ μου με θέλουν πάλι μόνο μου
Μαγκιά σου μαν αν αμφισβήτησες τον αγώνα μου
Έχω το σήμα μου, τη μυρωδιά του υπονόμου
Κοίτα που κάτι κατάφερα κι είπαν αλήτες ότι το αγαπάνε
Όσα ραπάρω σ'αυτό το μικρόφωνο, άκου 'με αλάνι μου, δίπλα σου θα 'μαι
Ιούλιος του '18. Μες το τσιμέντο ψάχνω γιατρικό
Δεν κόβομαι, να μη κοπώ. Κόμπο δεμένο στομάχι, λαιμό
Μόνος μου πάλι σε ένα δωμάτιο παλεύω να βγάλω τη λύση
Τι πάει στραβά με την πάρτη μου, κι όλο δε λέει η ζωή μου να ανθίσει;
Δε σε έχω ανάγκη, τράβα γαμήσου. Η τρύπα μου μ' έχει αρρωστήσει
Όσο και να ανέβω, ό,τι φτιάξω, ξανά ξαναπέφτω σ' ό,τι με έχει εθίσει
Κάτι κατάλαβα, δε θέλω να 'μαι καλά, θέλω να έχω να λέω (Ακούς;;)
Όμως το βράδυ στο σπίτι μου λείπει και έτσι το ανάβω, το καίω
Δε θέλω να τη θυμάμαι, όμως το κάνω για να στο γράψω
Να μη ποντάρεις τα πάντα σε κάποιον γιατί θα σ'αφήσει στο άσσο, πάσο