İnziva

[Verse 1]
Bırak mallığı biraz kan pompala kalp
Park orda mı park kalk kuscam ulan alp
Tırnaklarımda umudun doku parçacıkları
Bulutların tepesinde güneş karıncalanmasın
Torbaları bebeklerinin cesetlerini yolladıydı
Gördüklerim tedarikçi gözlerimse torbacıydı
Lan uzatma maruzatım çıkmasın bi arıza amenna
Umutlarım seyyardı hayat ise zabıta adeta
Güz zamanı direnemedi yaprak
Dinledi derdimi dostum kaltak bi çardak
Plastik bi bardak kuş boku ve balgam
Ne bok yediysen defterine anlat ulan aptal
Denemekten zarar gelmez öldüm ıska olmadı
İçinde kelebek dolaşmaz ömrü kısa onların
Görmek istemediğim rüyalara uyandım
Bünyem kaldırmaz sahte dünyalara bulandım

[Chorus]
Kal inzivada benim halim mi kaldı
Ahir zamanda beni al artık tanrım
Tanrım tanrım, sırtım delik deşik oldu bi
Yangın vardı, ve düşmedim kalktım

[Verse 2]
Öksürmek acı, kelam sürtük ve başımın ağrısı
Gecemde güneş gündüzde ay
Yüzümüz görür mü güzü, gökyüzüm siyah
Kalbim suçlu, göğüs kafesi parmaklıklar
Dünyanın sesini bastırır kulaklık boş hep
Sağ elimde kalem sol elimde siyah poşet
Aksar teneffüsüm, bi baksan hayat boksa
İntihar et, tebeddülünde tebessüm noksan
Etrafı bok sarar, yalandı hudutlarınız
Sonbahar yaprağı gibi sarardı umutlarımız
Sanardım bu ruh yaratık, kişi bişeye delirsin
Ve sebebini ararken içi içini kemirsin
Bu biçim geçer günler, çok sürmeden tüyelim
Ruh halim yeni doğan bebeğin oksitlenen ciğeri
Bu beynimimi kemirir, güvendikçe kusmak
Nefret, biz de tükendik be usta

[Chorus]
Kal inzivada benim halim mi kaldı
Ahir zamanda beni al artık tanrım
Tanrım tanrım, sırtım delik deşik oldu bi
Yangın vardı, ve düşmedim kalktım