Inwokacja

Dobrze wiesz że
Nieświadom prosić Cię o tak wiele
Logiczny słup
Kiedy komplety tracą swe znaczenie
Kolejność znów zlepionych w całość
Głosek w jedno brzmienie
Chciałbym napisać wiele
Ale nie potrafię
Czemu
Tego nie wiem
Jedno jest pewne
Że kiedy odwiedzasz mój pokój północą
Ja próbuję zwiedzić mój pokój wewnętrzny
Gdy wszystko w okół jest obcą istotą
Widziałem tak wiele gdy pisałem kiedyś
A błahostki nie wydawały się płytkie
Pisałem o nich elegie i fraszki
Bo słowa zdawały się słodkie jak likier
Dziś są mętne jak likier
I straciły dawno magię
Proszę pozwól mi
Po raz kolejny usłyszeć zew marzeń
Podczas gdy umarła dawna muzyka
Została w pamięci jedynie namiastka
Niepowtarzalnego dotyku zmysłów
Kiedy powraca przy rzadkich okazjach
Krzyki herosów niesione przez muzę
Antycznych dzieł sztuki
Gdy z prośbą o wenę pisali do ciebie
By ciągnąć atrament
Na kartkach historii zostawiali siebie
Też miałem marzenia by zostać w pamięci
Non omnis moriar
To brzmi jak duma
Która nie rozpiera piersi
Gdy patrzę na przyszłość
Pozwól mi przeżyć cuda