Intro

[کورس]

این هیچوقت نمیره از یادم

که من همیشه آزادم

این هیچوقت نمیره از یادم

که چی گرفتم و چی دادم

[ورس یک]

اینجا همون نقطه یِ آغازه

رو بدن این قصه ی کوتاه سر درازه

یه جنب و جوش یه انگیزه یه خون تازه

یه جهش از هیجانی که رو به انقراضه

یه صدایی که توو گوشای شهر طنین اندازه

لا همهمه ی روزای شلوغ اعتراضش

هر چه پیش آید خوش آید آغوشش بازه

خودش خراب میکنه خودش از نو میسازه

میسپارم به خاطر شما، این روز از تاریخ رو

روزی که آسمون بارید این جریان جاری شد

یه دونه جوونه زد سبز شد بهاری شد

تداعی صلح توو زندگی دلا هوایی شد

رشد کرد بزرگ شد درخت شد

قد کشید سایه داد سقف شد

با این که یه زمانی خم شد شکست خورد زرد شد

دوباره جون گرفت شاخه هاش از میوه و برگ پُر

[کورس]

این هیچوقت نمیره از یادم

که من همیشه آزادم

این هیچوقت نمیره از یادم

که چی گرفتم و چی دادم

[ورس دو]

این جریان اومده بکنه عشق پراکنده

و خشت به خشتش رو فکر بنا کرده

تا بتونه بسازه واسه یِ این کشور آینده

تا باشه واسه ی این قشر نماینده

داغ، پخته

بی شیله پیله شسته رُفته

بی دوز و کلک و رکب و حقه

کاری میکنه که بشی شوکه

آزاد، نمیره زیر سلطه

باید خشک شه ، گیاه بی بوته

خوب بلده که چی واسش جفته

کار نداره کی چیکار کرده کی چی گفته

رسیده درست سرِ موقع

توو چشاش اقیانوسِ شوقه

میخواد خوش شه حال دِلای مُرده

اونم توو دل این همه درد و غم و غصه

[کورس]

این هیچوقت نمیره از یادم

که من همیشه آزادم

این هیچوقت نمیره از یادم

که چی گرفتم و چی دادم

[اوترو]

هیپ هاپوانرزی

حامد اسلش

2020 ، 1399

یو یو

مونگار میشه

توو دلا میره

موندگار میشه

توو دلا میره