Intro (Άλλο ένα τέλος του κόσμου)

Άλλη μιά μέρα μετά απο άλλο ένα τέλος του κόσμου
Δεν είδαν το κρυφό συμβολισμό σε βάθος χρόνου
Στο βασίλειο του υπονόμου
Συνάνθρωπε λίγη ελπίδα δώσ'μου
Σε αυτή την απαξίωση του δώρου της ζωής
Το δώρο ανοίχτηκε και νοθεύτηκε με πρόσχημα το να'σαι ασφαλής
Και να αναπαραχθείς,διότι αρνείσαι να παραδεχτείς το τέλος
Είναι σαν τον στρατό-τι εννοεις?
Υποχρεωτικο...εμφυτεύτηκε έντεχνα στο υποσυνείδητο
Όλα τέλειωσαν εδώ και καιρό
Σε κρατάνε ζωντανό μόνο για όφελος οικονομικό
Είσαι ελεύθερος όσο την πρώτη μέρα στο μαιευτήριο
Ελεύθερος να ψοφάς,για να ζείς σε ενα κτίριο
Ο προσωπικός σου χώρος έγινε φάκα και εσύ θύμα εξιλαστήριο
Ψυχοτρόπες θυσίες παιδιών...δώστε χαρά στο μεγαθήριο
Κάθε μέρα υπό το μηδέν να χάνω στιγμές
Στυλωμένος στο προσωπικό μου κοιμητήριο
Κάθε αύριο χειρότερο απ'το χτές

Το τέλος το έφερες εσύ και η άγνοια σου
Τα παραμύθια τους που γίναν πράξη χάρη στην αφέλεια σου
Πέθανε η ελπίδα μπροστά σου και αντιδρούσες με ψήφους
Γι'αυτό γκρεμίσανε τα όνειρα σου όπως γκρεμίσαν τους δίδυμους πύργους

Παιδιά νεκρά απο την πείνα
Έχει αξία η ζωή γενικά-απο την Χιροσίμα στην Φουκοσίμα
Το τέλος ήρθε χάρη σε κάτι ζωώδη ένστικτα και λίγο χρήμα
Και εσείς...
Είπατε πως το αύριο δεν θα έρθει,έρμαια του φόβου και του μένους
Και γλεντούσατε χάρη στους δυστυχισμένους
Και το γαμούσατε μα το αύριο ήρθε και σας βρίσκει γαμημένους...

Το θεωρείτε αστείο μα δεν σέβεστε τη ζωή
Ξεχάσατε πως είμαστε απλά περαστικοί..