İnsan

[Verse 1: Savaş Tancuay]

Delinin tarlasında arılar kovalar beni
Sessizlik marşına sadık elim tutmaz kini
Hasta mısın oğlum sen söyle derdini
Biraz daha oturursam odam yutacak beni
Tık tık kapı çaldı gelen benim annem
Çay ister misin oğlum birazcık daha dem
İçme şu sigarayı erkenden gömülece'n
Güzelim vücudunu küllüğe söndürece'n
Hayasız tadı var hayatın bana göre bayat
Kuyruk sokumuna doğru terler borçlar sakat
Cüzi oranda satıyorum sanatımı sana
Huni kafamda geziyorum yaşadıklarım şaka
Vallahi bilirsin sen o kadar da zekisin
Diyorsun ki ne kadar çabalasan o kadar gerisin
Köpeğin ağzında gelen avcıya sunulan kekliksin
Kanıyor kanatların ama çabala hala dirisin

[Nakarat: Savaş Tancuay]

Kansız nasıl kıydın
Farksız katilden
Şanssız insan
İnsan aranan ama
Ben bulamam

[Verse 2: Laedri]

Demli bir çayla harmanlandı yaktığım sigaram
Umutlanarak baktım geceye hayaller kurarak
İlerledim koşarak peşinden özlemlerin
Dinlen demek kolay yok destek dayanak
Kaygılı olmakla korkak olmak karıştırılmış
Yapıştırılmış hep bir yafta empati buğulu bir ayna
Dünya barışı zor kendinle barışık ol
İnsan her şeye alışıyor ölümden öte köyde yok
Tehir edildikçe zaman esir kaldı insan
Bir yol bulup da çıksam boktan bir yerdeyim
Konuştukça sus sustukça konuş diyorlar
Ya sabır deli onlar mı yoksa ben miyim?
Demiştim her yeni eskir dinletememiştim
Yaşam büyülü bir zehir bulunmaz panzehir
Sarıldı gündüz geceye biter günün alışverişi
İnsan yaşam kuyruğunda bekliyor kıyametini

[Nakarat: Savaş Tancuay]

Kansız nasıl kıydın
Farksız katilden
Şanssız insan
İnsan aranan ama
Ben bulamam