Idios Kosmos

Στις φιγούρες της Δευτέρας
Στα μετρό, στα λεωφορεία
Σε αναζήτησα
Συννεφιά μιας γκρίζας μέρας
Νοσταλγώ την πρώτη μέρα
Που σε φίλησα
Και περνούν έτσι οι μέρες
Αλητεύοντας τους δρόμους ως την Κυριακή
Ώσπου οι μήνες γίναν σφαίρες
Πάλι γύρισα στο σπίτι και δεν είσαι εκεί

Ίδιος κόσμος, ίδιο βλέμμα
Ίδια ιστορία, ίδια μοναξιά
Με τη σκέψη μου σ’ αγγίζω
Το τσιγάρο σου μυρίζω
Δωσ’ μου ρουφηξιά
‘Ίδιος κόσμος, ίδιο βήμα
Πέρασαν οι μέρες, πέρασε η ζωή
Τελευταία ευκαιρία ήσουνα για μένα η μία, και μοναδική

Ξημερώματα γυρίζω
Μες στους δρόμους και δακρύζω
Πόση ερημιά
Και αρχίζω να με βρίζω
Μάλλον μόνο αυτό αξίζω
Για κληρονομιά
Καταλήγω να μου κρύβω
Την αλήθεια τη φυλάω σαν το θησαυρό
Μέσα μου βαθιά την κλείνω
Τη ζωή μου όλη δίνω να έρθεις να σε δω

Ίδιος κόσμος, ίδιο βλέμμα
Ίδια ιστορία, ίδια μοναξιά
Με τη σκέψη μου σε αγγίζω
Το τσιγάρο σου μυρίζω
Δωσ’ μου ρουφηξιά
‘Ίδιος κόσμος, ίδιο βήμα
Πέρασαν οι μέρες, πέρασε η ζωή
Τελευταία ευκαιρία ήσουνα για μένα, η μία και μοναδική

Ίδιος κόσμος, ίδιο βλέμμα
Ίδια ιστορία, ίδια μοναξιά
Με τη σκέψη μου σε αγγίζω
Το τσιγάρο σου μυρίζω
Δωσ’ μου ρουφηξιά
‘Ίδιος κόσμος, ίδιο βήμα
Πέρασαν οι μέρες, πέρασε η ζωή
Τελευταία ευκαιρία ήσουνα για μένα, η μία και μοναδική