İçsel Yol

(Verse 1)

Gün ışığı soldu içimde geceyi beklerim
Kırık saatler gibi durmuşum hep geçerim
Ayna küsmüş bana ben de ona
Kim varmış ki bu yolda benle sona

Sessizlik bağırıyor duvarlardan
Ruhum asılı kalmış eski duvar saatinden
Gözlerimde paslı bir isyan var
Dışarı çıkmam dünya artık bana dar

Anılar gözümde yangın yeri
İçimde ölen çocuk hâlâ bekler beni
Hayaller mezar umutlar küle dönmüş
Ne varsa içimde hepsi söze bürünmüş

Kalem kanar sayfa ağlar
İçimdeki boşluk her gün dağlar
Git desen kalırım kal desen yokum
Ben hep bir yere ait olmamış yolcuyum

(Nakarat)
Düşler kırık yıldızlar sönmüş
Gözyaşım içime çoktan gömülmüş
Her gün aynı film ben başrol
Sonu gelmez bu içsel yol x2
(Bridge)
Zaman geçer ama iz bırakır
Gönlümde hep bir eksik kalır
Kaç kere yandım sen bilmezsin
Her külde başka bir ben gizlenir

Sözler biter sessizlik başlar
Gözümde donmuş eski yaşlar
Her şey geçer derler yalan
Bazı acılar kalır zamana inat

İçimde yankı olur her vedan
Bu defter kapanmaz iz bırakır her an
Giden dönmez kalan alışır
Ve ben sadece susmayı seçmişim

(Verse 2)
Gökyüzü siyah umutlar gri
Ruhumda çatlak her kelimeyi bilir
Geçmişim peşimde hayalet gibi
Her satırda yeniden gömerim seni

Gün döner ben dönmem geriye
Her cümlem bir sitem sanki şiire
İçimde yankılanır eski dualar
Tanrı bile susar bazen bu duvarlar

Geceler konuşur, gündüzler sağır
Kalbim atar ama hep ağır
Sözüm yok kimseye, kendime bile
Düşlerim artık zincirli çile çile

Zamanla pas tutar insanın kalbi
Her yara alışır ama iz kalır baki
Sen giderken ben içime döndüm
Her adımın yankısı benle söndü

(Nakarat)
Düşler kırık yıldızlar sönmüş
Gözyaşım içime çoktan gömülmüş
Her gün aynı film ben başrol
Sonu gelmez bu içsel yol x2
(Outro)
Rüya bile gelse ben uyanmam
Yalnızlık benimle ondan kaçmam
Kalbim kırık değil artık taş
Sevgisiz geçen her gün yavaş yavaş