Η Βλακεία (I Vlakeia)

Ένας γελάει με την ξεφτίλα κι άλλος αγκομαχά
Να αποδείξει πως είμαι ένας γενναίος που νικά
Ρισκάρει ότι έχει να χάσει κι έπειτα δήθεν γελά
Ενα τικ παρά και έναν ήλιο που δεν θα δούμε μετά
Τα λοιπά κενά και θαμπά, Λονδίνο για σινεμά
Πακέτα σε παγοτατζίδικο και φούλ μπουρμπουάρ
Είναι η γενιά του πλανήτη, delete και φούλ αμηχανία
Ραππάδες στη διαδικτυακή βιομηχανία
Κάνει γύρισμα στο γύρισμα κι έχει τρελαθεί
Γράφει για ωραία ταξίδια και μουσική κλασσική
Διαβάζει Gorky κι όντως το 'χει ν' είναι συμπαθητική
Και γράφει ρίμες που και που ή λένε πως καραδοκεί
Στο περιθώριο, γιε μου, να αφήσεις ένα μυστικό
Το ίδιο θ' έκανε ο παππούς, το ίδιο θα έκανα κι εγώ
Κι έτσι η βλακεία έμεινε μέσα μας καιρό να κινδυνεύει
Εμείς στο περιθώριο κι οι βλάκες ενωμένοι
Τα δικά σου του 'πα να 'χεις κι όλοι οι άλλοι θα βρουν
Άλλον μαλάκα σαν κι εσένα, για να εκμεταλλευτούν
Φτιάξε σπιτάκια, πάρε οικόπεδα και γίνε σωστός
Ένας στην τελική ρουφιάνος, σύμβουλος δημοτικός
Να μην πιστεύεις μόνο, κοίτα να μην έχεις κι υποψία
Εδώ δεν μας περπάτησαν βρήκαν κι αφορμή
Ραππάρω για τους εραστές δίπλα από μια εκκλησία
Στο τεχνικό, περίπου κάπου στις εργατικές

[Hidden Track]
Είν' η ζωή μας μισή κι εσύ μου λες αν οι μισοί
Έχουνε όνομα, αριθμό κι ένα καινούριο PC
Αυτοί το λεν' μουσική, εγώ το λέω πανί
Σ' ένα παλιό σινεμά που το έργο το βλέπουν οι αστοί
Κι είναι τόσοι πολλοί στα παλιά disco καφενεία
Ή στα ποδοσφαιράκια που στοιχηματίζουν για 'μένα
Τριακόσια βάλε στο ένα, εγώ θα φύγω με 'σένα
Κι ένα παλιό κασετόφωνο που λουπάρει Βανδή
Γενιά του Σάκη ψηφίζει κι έχει και λόγο που λες
Θα 'γραφα κι άλλα γι’ αυτό, μα μου χύθηκε ο καφές
Αλλάζει, πάνα στον μπέμπη κι έπειτα ρίχνει μπουνιές
Σ' ένα βλάκα ταρίφα, που την είδε χαφιές
Εδώ θα μείνουμε να ξες και τράβα να πεις
Στον αντιδραστικό στ' αρχίδια μας η γνώμη του και τ ‘άλλα
Παίζουμε μπάλα, εφτάπυργο ή τραμπάλα
Κι έχουμε ένα κοινό την εκπομπή του Τσουκαλά
Εδώ οι ωραίοι μοιάζουν άσχημοι γιατί έχουν τουπέ
Κι οι δικοί μου γουστάρουν πολύ όταν γράφω κουπλέ
Ένα φαλάφελ και ένα ‘κάρικο για να 'μαι κομπλέ
Ή ένα μπουκάλι απ' τον σκούρο κι ας έπεσα πάνω σε μπλε
Λένε πως είμαι οκ κι άλλοι πως είμαι ηλίθιος, μα
Τους περισσότερους ούτε που τους θυμάμαι
Εδώ πονάμε, τον πόνο τραγουδάμε
Και φτιάχνουμε σαΐτες για τις πρώτες βολές
Η μουσική ενώνει τον κομπλεξικό με τον ανίδεο
Τον νόμο του ηλίθιου, του σπιούνου και του μοδάτου
Βράδυ Σαββάτου κι οι μπάτσοι μακριά του
Θα γούσταρε ένα πίνακα από αυτούς τους ντεμοντέ
Υπνωτικά για τα παιδιά που θα γουστάρουνε όντως
Για ‘μένα φέρε το πιο ωραίο ντοκιμαντέρ και popcorn
Οι μπάτσοι κρύβονται στα περιπολικά και τη δουλειά τους
Και άμα σημαδεύουνε με όπλα τα drones
Ρομπότ και ιπτάμενοι μπάτσοι κι αυτός που ακούει για τη φάση
Ραππάρει για να με φτάσει, αντί να γράφει γι' αυτόν
Hip-Hop γιατί είναι η τάση και πες του θα του περάσει
Τόπο μονάχα στο ταλέντο και στο αθάνατο pop