Η θέα από τα Υπόγεια (I Thea apo ta Ypogeia)

Συνήθισα τα πράγματα να μένουνε μισά
Μισοτελειωμένα λόγια μονογραμμένα κουπλέ
Κάποια τελείως κενά
Μισοτελειωμένες φιγούρες στο δρόμο που πάει στo αύριο
Μισώ που μισώ μα οι καταστάσεις με κάναν' παιδί άγριο
Μισό τετράδιο αέρας
Μισό γη
Μισό μυαλό σε απωθεί, και το άλλο μισό δίνει στοργή
Αγαπάω βροχή αλλά μου δίνει πνευμονία μάλλον πως θα με μισεί
Υποσχέθηκες να 'σαι εκεί μα είσαι κει και είσαι μισή
Η μουσική μνηστή πιστή
Όλο κρατάει το χέρι μου και γω της δίνω την ψυχή
Εσύ ψυχρή
Είναι άλλη μια Κυριακή , άλλη μια κενή Κυριακή
Άλλη μια απότομη στροφή
Άλλη μια ώρα που σκοτώνεται πιο βασανιστική
Άλλη μια γυνή γυμνή και άλλο ένα συντρίμμι πέφτει
Άλλος ένας κανόνας και άλλη μια υποταγή
Άλλο ένα χαρτί και άλλη μια υπογραφή
Καμία υπερβολή
Μου κάρφωσαν την ταμπέλα του ρεαλιστή
Καμία υπομονή ακόμα και αν η ανάγκη με φέρει μπροστά σε ένα δικαστή
Καμία μηχανή δεν κυνηγάει τον πραγματικό ληστή
Κανείς δεν θα νοιαστεί
Περίπλοκα μου ένθετα μέσα σε ένα cd
Δεν μπορώ ν ανοιχτώ αργά το βράδυ και το γκρίζο με ωθεί
Η μάζα μ απωθεί
Η μέρα μπουσουλάει σαν μικρό μωρό παιδί
Με τον καιρό θα μάθει και να περπατεί
Θα μάθει μες το χέρι να κρατάει τη φωνή
Και οπότε κόψουν τα λόγια θα τα έχει γραμμένα σε ένα χαρτί
Σε ένα γαμημένο άσπρο χαρτί
Μια γαμημένη μέρα θα 'ρθει
Που θα δούμε στα μάτια αγάπη χωρίς να φοβόμαστε
Ότι μια μέρα φτερά θα ανοίξει να φύγει να μείνει σιγή
Η ψυχή ηρεμεί
Η γαλήνη θα 'ρθει
Η ελπίδα μου ζει
Η σελίδα μου γύρισε όμως εγώ έμεινα πίσω μου τόσες σελίδες
Να βλέπω γιατί, όλα γυρνάν στο γιατί
Όλα γυρνάν σε αυτή την πουτάνα λέξη το γιατί
Σ αυτή την γκρίζα θέα που κοιτάζω απ το παράθυρο μέχρι νύχτα να 'ρθει
Δεν βλέπω ήλιο βλέπω μόνο πυρωμένα κάγκελα σ αυτή τη φυλακή
Δεν περίμενα τίποτα από όλα αυτά να χαριστεί
Τα πήρα με τα χέρια μου και τα άφησα εκεί
Όλα είναι ακόμα εκεί
Δεν έχει αλλάξει τίποτα και θέλω να αλλάξουν όλα φώναζε με ηττοπαθή
Ψάχνω μια χαμένη Ατλαντίδα, ζωγραφίζω με τετράστιχα άλλη μια σελίδα
Παίρνω μια γύρα απ τα ίδια , γέμισε η καρδιά μου αποκαΐδια
Η αγάπη θέλει αρχίδια
Όλοι ξέρουνε να ομοιοκαταληκτούν μα όλο ακούγονται τα ίδια
Φαντάζομαι πως θα 'ταν όλα αν αύριο έσβηνε η φωνή μου
Ίσως τότε να μην είχες λόγο να είσαι μαζί μου
Αν μόνο το στίχο μου αγαπάς και δεν είσαι μαζί μου'
Τότε μαζί μου δεν ήσουνα ποτέ , όλα είναι ξεκάθαρα
Ένα και ένα ίσον δυο όλα δισδιάστατα
Ζούμε στις ίδιες πόλεις μα σε διαφορετικά τετράγωνα
Τετράγωνα άγονα , εδάφη πάτρια, γεμάτα δωμάτια
Άδεια μυαλά με μεγάλα στόματα
Άσχημοι άνθρωποι μ όμορφα ονόματα
Άνισες μάχες μ ίσα στρατόπεδα
Χημείες πεσμένες κάτω απ τα υπόστεγα
Είπες ας πρόσεχες / ας πρόσεχα?
Αν πρόσεχα το κάθε τι που γύρω μου παίζει θα τρελαινόμουνα
Γι'αυτό προτιμώ μες τους 4 τοίχους κλεισμένος να είμαι τα βράδια πια
Κομμάτια μισά
Όπως ξεκίνησα
Όλα είναι μισά
Μυαλό μάτια ορθάνοιχτα
Το σώμα κοιμάται
Με βλέπετε απόμακρο όποτε μου μιλάτε
Σας χάνω και δεν φταίει το σήμα στη συσκευή
Φταίει που δεν κοιτάτε ότι έχουμε μπροστά μας
Κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τα πιο κρυφά όνειρα μας
Κάνουμε ξενοδοχείο την καρδιά μας
Και φεύγοντας πληρώνουμε ότι σπάσατε
Δεν σας μοιάζουμε και δεν μας μοιάζετε
Μεγάλωσα με λύκους που ποτέ δεν τους δαμάσανε
Εκείνοι με θαυμάζουνε
Εκεί με αγαπάνε
Εκεί θα είμαι πάντα
Κρατάω τετράδια στην τσάντα με κομμάτια
Γράφω τα δικά μου και κανονίζω κουμάντα
Είμαι από τον νότο δεν είμαι ο νότος
Είμαστε διακόσιοι κάνεις δεν είναι πρώτος
Τους τρόμαξε ο όχλος και χάσανε τον μπούσουλα
Ενώ είναι καλά παιδιά και νιώθω φορές άσχημα
Κινούμενοι όλοι ,τα πόδια τους στάσιμα
Κρατάμε τα όμορφα γάμα τα ασχημα
Κρατάω το βάρος μιας πόλης ολόκληρης πάνω στις πλάτες μου
Και 'χω καθήκον να πάμε σε όλη τη χώρα
Τα λόγια δεν πήρε ο άνεμος μα με τον άνεμο έφτιαξα λόγια
Είναι η θέα απ τα υπόγεια
Είναι η μέρα που άνοιξα στόμα
Έλα να σπάσουμε τα περιθώρια
Κάνε αυτό που κωλώνεις να κάνεις ήρθε η ώρα

Μεγαλώνουμε απότομα, ο δρόμος μας έχει φωτιά και ειν' υπόγεια
Προσπαθείς να μου μάθεις να βλέπω τα χρώματα , χάσιμο χρόνου αγάπη μου
Γεύομαι στοματά , ακολουθάω αρώματα , αγγίζω σώματα
Όμως τα μάτια μου χάσανε ότι αθώο θυμόσουν κομμάτι μου
Γεννημένοι μπερδεμένοι
Αυτό για όλους εμάς που είναι η Ιθάκη μας κρυμμένη
Αυτό γιατί πίσω κανείς ποτέ δεν περιμένει
Γεννημένοι πικραμένοι , ηττημένοι , πάντα ξαπλωμένοι πεινασμένοι
Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει και 'γω δένω τον κόμπο στο χτένι
Και 'χω πειστεί πως οι δρόμοι που πήρα με βγάλανε άντρα μέσα στο μελτέμι
Παίρνω ανάσα και φτιάχνω φωνή να μιλήσω τα λόγια μου μαύρα το χέρι μου τρέμει
Πόσο ακόμα θα περπατάμε σκυμμένοι;
Τρέφεις το εγώ σου όταν είσαι θλιμμένη
Τρέφω με στίχους απλούς την καρδιά σου
Όσο θες να παραμείνουμε ξένοι

Αλλά σε ξέρω και με ξέρεις

Μη συμβιβαστείς, όλοι θέλουνε να ξεχαστείς
Εσύ να φανείς όταν σου πουν να κρυφτείς
Η λύση μας είμαστε εμείς
Οι στίχοι της μικρής μου ζωής
Η λήθη της υποταγής
Μας έκανε να 'μαστε σώματα χωρίς σπιθαμή μιας ψυχής
Γράφω σαν εξαρτημένος μετά απ το βράδυ τις τρεις
Μιλάω για λόγο τιμής
Δεν νιώθω ποτέ ασφαλής
Δεν θες να με βρεις , μα ήρθες νωρίς
Φεύγεις αργά
Το ραπ μου πετά, γίνομαι Δαίδαλος Ίκαρος
Είμαι αετός με κομμένα φτερά
Λόγια πικρά και μαύρα
Κοιτάζω την καύτρα
Τα 'βαψα άσπρα
Ξεχνάω να πάρω ανάσα
Βγαίνω απ του Ηρακλείου τα κάστρα
Θα 'θελες να 'μαι για πάντα στην κάσα
Θα 'θελα να 'σαι καλά εγώ μάγκα
Γιατί το μίσος φέρνει μίσος , και το μίσος δεν μας βγάζει πουθενά
Ο χειμώνας περνά, περπατάω στο νοτιά
Έχω θάλασσα κοντά
Έχω κέρματα και θρύμματα στην τσέπη
Και ένα αβέβαιο μετά
Να το εξερευνήσω
Πάμε να το ζήσουμε και όσο μας κρατήσει το γαμήδι

As i lie beside you sleeping
My heart, It turns to dust
I can’t console these feelings
I’v lost my love, my love for lust
I can feel you breathing
Your dreaming in your head
I trace the shape of your soul
The soul i soon forget

Couldn’t ever say that i hurt you baby
Nothing ever felt so wrong
I was on a high when i met you baby
Didn’t mean to stay too long
It’s the motion and the flow
Of the sea that hold’s your heart
The undertow is tearing us apart

You can’t stop heartbreak
Its part of getting old
You can’t stop progress
We’re all set to die cold
But i can feel you breathing
Your dreaming in your head
I trace the shape of your soul
The soul I'll soon forget