Η ώρα Του Stuff

Κίτρινο το σούρουπο, η ώρα έξι και μισή
Πες μου κάτι, μίλησε, δεν αντέχω στη σιωπή
Κλείσε το παράθυρο, τρέμω, και το σκέπασμα βαρύ
Τούτη η πόλη γίνηκε ανυπόφορη πληγή

Δες βραδιάζει, μη μιλάς
Μόνο έλα λίγο πιο κοντά

Ξέρω πως ανάσκελα θα μας βρουν ένα πρωί
Σέρνοντας στο βλέμμα μας κάποια σιωπηλή κραυγή
Άδειο θα 'ν' το πρόσωπο κι η ματιά τους αδειανή
Μ' έναν αργό θάνατο να μας λιώνει το κορμί

Μη φοβάσαι, σβήσ' το φως
Δεν υπάρχει πού, πότε και πώς

Πριν τελειώσει η νύχτα αυτή
Πριν μας έβρει το πρωί

Πες μου αν μ' αγάπησες όσο ο ήλιος την αυγή
Όσο ο γκρίζος ουρανός κάποιας άνοιξης βροχή
Αν τον φόβο μου έβλεπες πίσω από κάθε μου φιλί
Πες μου αν μ' αγάπησες όσο η νύχτα τη σιωπή