I Ora Pou Se Thymamai

Η νύχτα φόρεσε κόκκινα γάντια
Και στο λαιμό της μαύρα διαμάντια
Κλαίει ο αέρας κι αναστενάζει
Κάτι σαν κρύσταλλο μέσα μου σπάζει

Είναι η ώρα που σε θυμάμαι
Που παίρνω δρόμους κι αλλάζω ψυχή
Σε ξένα χείλη μπορεί να κοιμάμαι
Μα τα δικά σου και τέλος κι αρχή

Η νύχτα φόρεσε μαύρο καπέλο
Στο πρόσωπο της πράσινο βέλο
Παίζουν τα χρώματα με τ’ αεράκι
Ραγίζεις μέσα μου σαν ποτηράκι