Η Μεγάλη Εικόνα (I Megali Eikona)

[Verse 1]
Έβρισκα αγάπη σ’ένα σπίτι μέρες άδικες
Μέσα σε ραπτομηχανές και υαλοβάμβακες
Γιορτάζαμε όλες τις γιορτές από τα προεόρτια
Με έναν πατέρα υδραυλικό και μια μάνα γαζώτρια
Στα εικοσιένα μου επέλεξα να μείνω μόνος
Ρέπει να δείξω δυνατός μην με ξεράσει ο δρόμος
Ποτέ δεν ξέχασα το οικογενειακό μου δέντρο
Έφευγα Κέντρο-Περιστέρι, Περιστέρι-Κέντρο
Μάθαινα απ’άλλους πως δεν άκουγες αυτά που είπα
Η πρώτη μπούκα σου και η πρώτη επαφή με τη φρίμπα
Τότε σε είδα να γυρνάς με πυρετό στη πόλη
Πήρες τα πρώτα σου λεφτά το πρώτο σου πιστόλι
Μου ‘πες πως ήρθανε δυό πακέτα για να τα δουλέψεις
Κ’έκανες ένα βήμα πίσω για να τα μαγειρέψεις
Εγώ είχα μάλλον ένα μέλλον να καλυτερέψω
Κι έκανα ένα βήμα πίσω για να το χωνέψω

[Γέφυρα]
Δυό μέτρα απ’το τερματισμό στη κόψη της κορδέλας
Εμείνα ‘δω για ν’αποφύγω τα δόντια της τρέλας
Ποιος ξέρει, θα συναντηθούμε Πατησίων και Λέλας?
Σ΄έναν αγώνα ταξικό που δεν ξεχνάει κανένας

[Ρεφρέν]
Εγώ που πέταγα ψηλά όπως τα χελιδόνια
Τώρα αναπνέω μέσα απ’την αντιασφυξιογόνα
Από το Πύργο το Λευκό μέχρι τον Πάρθενωνα
Εβλέπα πάντα τη μικρή και τη μεγάλη εικόνα
X2

[Verse 2]
Κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά κι εχώ οπτικές γωνίες
Η πόλη θέλει ήχο, πιο δυνατές συναυλίες
Ο κόσμος θέλει στίχο, πιο δυνατές ερμηνείες
Να επηρεάζονται οι ζωές όπως κι οι κοινωνίες
Όσο για μένα μη ρωτάς μ’έχουν σταμπάρισμενο
Κρατάω την τέχνη στρατευμένη και τους περιμένω
Αυτό το crew έχει έναν κώδικα συγκεκριμένο
Μην πλησιάζεις πιο κοντά σ’έχω κεντράρισμενο
Έμαθα πως είσαι καλά κι αφήσες τα πιστόλια
Κράτα τους φλώρους μακριά και τα μπουρδέλα όλα
Άφησες πίσω μια ζωή και στάθηκες μπροστά τους
Κι αυτό το σπίτι που ‘χε γίνει το Χημείο του Κράτους
Έμαθες πως είμαι καλά κι έχω γεμάτες κόλλες
Κρατάω τους φλώρους μακριά τις κουτσομπόλες όλες
Θέλω τους φίλους πιο κοντά κι όσους μιλάνε μπέσα
Έχω κρατήσει ζεστασιά στην αγκαλιά μου μέσα

[Γέφυρα]
Δυό μέτρα απ’το τερματισμό στη κόψη της κορδέλας
Εμείνα ‘δω για ν’αποφύγω τα δόντια της τρέλας
Ποιος ξέρει, θα συναντηθούμε Πατησίων και Λέλας?
Σ΄έναν αγώνα ταξικό που δεν ξεχνάει κανένας

[Ρεφρέν]
Εγώ που πέταγα ψηλά όπως τα χελιδόνια
Τώρα αναπνέω μέσα απ’την αντιασφυξιογόνα
Από το Πύργο το Λευκό μέχρι τον Πάρθενωνα
Εβλέπα πάντα τη μικρή και τη μεγάλη εικόνα
X2