Η Φτώχεια Tρώει τον Παρά

Όπως δε σπαταλάς, έτσι δεν κονομάς
Και όσο τρέχεις να προλάβεις, έτσι τα παρατάς
Η φτώχεια τρώει τον παρά, τον παρά ο παράς

Υγεία, μάγκα, πάνω από όλα, και όλα θα 'ρθουν, μην σκας
Όπως δε σπαταλάς, έτσι δεν κονομάς
Και όσο τρέχεις να προλάβεις, έτσι τα παρατάς
Η φτώχεια τρώει τον παρά, τον παρά ο παράς
Υγεία, μάγκα, πάνω από όλα, και όλα θα 'ρθουν, μην σκας
Τι να δώσεις, τι θα μείνει, άντε ψόφα, καρμίρη
Μες της Αθήνας το καμίνι, αϊ να κάμεις χαΐρι
Πιες δυο μπύρες ξεροσφύρι και ξεκίνα μπίρι-μπίρι
Τρεχαντήρι οι ανάγκες, δεν σου κάμουν το χατίρι
Ορκίζομαι, μαντζίρη, δε ξέρω τι συμβαίνει
Πουτάνα η κοινωνία, που συνέχεια μας την φέρνει
Στα νάμπαλι, στα τούμπαλι, μπατίρη μου, μπλεγμένοι
Γρανάζι μοιάζω, που σκουριάζει και λαδάκι θέλει
Μα έτσι είναι η ζωή, γιομάτη αδικίες
Ρουφιάνους, καλοθελητές, φλας, μαλακίες
Δουλειές με φούντες και για αγρίους ιστορίες
Και φλώρους, που στην δύσκολη, μας κάνουν τις κυρίες
Μα λέω, δε γαμιέται, don't worry και προχώρει
Αργεί να ξημερώσει, όπου λαλούν πολλοί κοκόροι
Μπαρκάρω το μυαλό, σαν συναντήσω ζόρι
Και δε κουνιέται ποτατί, αν δε τσεκάρω στόρι
Φέρ' τη καλούμπα και θα βρούμε άκρη
Ρε παλικάρι, τα βάρη σηκώσαμε και ούτε που πήραμε χαμπάρι
Σαμάρι, φοράμε για το κεχριμπάρι
Μα, άντε βγάλ' τον Διογένη εσύ, μάγκα, απ' το πιθάρι
Όπως δε σπαταλάς, έτσι δεν κονομάς
Και όσο τρέχεις να προλάβεις, έτσι τα παρατάς
Η φτώχεια τρώει τον παρά, τον παρά ο παράς
Υγεία, μάγκα, πάνω από όλα, και όλα θα 'ρθουν, μην σκας
Όπως δε σπαταλάς, έτσι δεν κονομάς
Και όσο τρέχεις να προλάβεις, έτσι τα παρατάς
Η φτώχεια τρώει τον παρά, τον παρά ο παράς
Υγεία, μάγκα, πάνω από όλα, και όλα θα 'ρθουν, μην σκας
Βάζω τα ρούχα μου, αλλιώς, στις 9 του μηνός
Και θα σου δείξω πώς πετάει, μάγκα, ο χαρταετός
Μπήκε το νερό στ' αυλάκι, γιούργια, ρε χαμούρια
Δε γίνεται να λείπει η Βασίλω απ' τα κελεπούρια
Ηλίας, ντούρος και απευθείας, και όχι μετά βίας
Είσαι ονειροπόλος; Ξύπνα, δε σε σώζει ο καζαμίας
Ρεαλισμός ολέ, άσ' τα κυριλοσοφιστικέ
Και πες στην ταμπέλα "μπουένος ντίας"
Μη μου λες για αγάπες, έρωτες και πράσινα άλογα
Το χρήμα κυβερνά λογικά, παράλογα
Γιατί μ' αυτό, θα υπολόγιζα ανάλογα
Τα βράδια, ό, τι θα ξήλωνα, την μέρα θα τα μπάλωνα
Βάζω ρελαντί, τσιτωμένη στιγμή
Θέλω να απολαμβάνω ήσυχα, μόρτη, το κάθε τι
Ασορτί, με το ρούχο που φοράει η ζωή
Γιατί δεν θέλω να λωλέψω, έχω και ένα παιδί
Γαμιέται η κοινωνία, η σκατένια, μοιάζει σοκολατένια
Μια πλάνη είναι γεμάτη ψέμα
Έχω τα ζένια και τα χτένια, μα περνάω πένα
Βολεύομαι στην κόλαση και στα παραδεισένια
Βολεύω τον εαυτό μου στο πολύ ή στο καθόλου
Και δε με νοιάζει διόλου, αν θα πάω κατά διαόλου
Είναι η ζωή ένας τροχός τύχης ενάντια στο εγώ μου
Βολεύομαι στα λίγα και έχω πάντα το νιονιό μου
Όπως δε σπαταλάς, έτσι δεν κονομάς
Και όσο τρέχεις να προλάβεις, έτσι τα παρατάς
Η φτώχεια τρώει τον παρά, τον παρά ο παράς
Υγεία, μάγκα, πάνω από όλα, και όλα θα 'ρθουν, μην σκας
Όπως δε σπαταλάς, έτσι δεν κονομάς
Και όσο τρέχεις να προλάβεις, έτσι τα παρατάς
Η φτώχεια τρώει τον παρά, τον παρά ο παράς
Υγεία, μάγκα, πάνω από όλα, και όλα θα 'ρθουν, μην σκας