Η διαδρομή μου (I diadromi mou)

Ναι
Phyro, Hatemost
Για να δω
Η διαδρομή μου
Απ' την αρχή η διαδρομή όταν αρχίζει να γράφει
Είναι ρολόι πάει μόνο μπρος το πίσω θα υπάρχει
Το όνομα μου συμβολίζει ότι κάνω κι αυτό θα μείνει
Ο δρόμος μου δεν ήταν στρωμένος αυτό αν σε πνιγεί
Ότι με στιγμάτισε μάθε το 'χω δουλέψει
Κι ότι αγαπήσει αρκετές φορές με έχει πονέσει
Κοιτάζω μες τα μάτια βαθιά κι όχι στη τσέπη
Κι αυτή είναι η λεπτομέρεια που κάνει τον αφέντη
Τα βήματα μου σταθερά πάντα και όπως πρέπει
Συναίσθημα σε ότι κάνω αλλιώς κάτι θα τρέχει
Ο χρόνος μου αφήνει σημάδια στο πρόσωπο μου
Και προσέχω για να έχω ποιος θα 'ναι συνοδηγός μου
Οι επιλογές είναι αυτές που σε χαρακτηρίζουν
Δεν σε μισούν απλώς να ξέρεις δεν σε υποστηρίζουν
Ακόμα υπάρχουν κάποιοι που όσο το διαλάς το χτίζουν
Και μέσα σε σκουπίδια προσπαθούμε να ανθίσουν
Όταν το τέλος μου έρθει και ουρανό αντικρίσω
Δεν με φοβίζει με πάθος θέλω κι αυτό να ζήσω
Ναι, γιατί ξέρω άμα σου λείπω
Πως θα 'χω αφήσει τη ψυχή μου στο χαρτί με στίχο
Έτσι κυλάει διαδρομή μου βήμα βήμα
Κι όσο μαθαίνω ο χρόνος τρέχει μήνα μήνα
Είδα χαμόγελο χαρά όχι πόνο μόνο
Και μ' άφησα να ωριμάζω χρόνο χρόνο
Έτσι κυλάει διαδρομή μου βήμα βήμα
Κι όσο μαθαίνω ο χρόνος τρέχει μήνα μήνα
Είδα χαμόγελο χαρά όχι πόνο μόνο
Και μ' άφησα να ωριμάζω χρόνο χρόνο
Από το δωμάτιο μου το πρώτο στίγμα στο χρονολόγιο
Από το υπόγειο μελετούσα τη πλαστική μου υδρόγειο
Ταξίδευα πάντα κυνηγώντας το όνειρο
Απ' Αθήνα περιμετρικά
Δεν έβαζα κάποιο όριο
Στόχος ήταν εκεί τον έβλεπα έξω από την πόρτα
Φαινόταν τόσο καθαρά μα όταν βγήκα πέσαν τα φώτα
Σκοτάδι πηχτό και τα βήματα μου αμήχανα
Τοίχο τοίχο βρήκα τη πηγή ζωντάνεψα το κύκλωμα
Κι όσο πουτάνα είν' η ζωή
Τόσο ανταμείβει τους κόπους σου
Απ' το υπόγειο σιγά σιγά
Ανεβαίνεις τους ορόφους σου
Η γνωστή διαδρομή απ' το σούρουπο ως τα ξημερώματα
Η μετάβαση, πατάω σκαλιά
Δεν πατάω σε πτώματα
Κι όλα γίνονται μετά τις δώδεκα
Όταν τα μάτια γυαλίζουνε και μιλάνε βρώμικα
Μεταδίδω θερμότητα φώναζε με αγωγό
Ήμουν ένας τώρα είναι πολλοί και εγώ τους οδηγώ
Κι 'ναι τόσο μοναδικό ιδέα θέα απ' την οροφή
Σχεδόν αγγίζω ουρανό εδώ καταθέτω τη ψυχή μου
Ένα βήμα στο κενό το σώμα μου αυτοκτονεί
Αφήνω πίσω μουσική να θυμούνται τη διαδρομή μου
Έτσι κυλάει διαδρομή μου βήμα βήμα
Κι όσο μαθαίνω ο χρόνος τρέχει μήνα μήνα
Είδα χαμόγελο χαρά όχι πόνο μόνο
Και μ' άφησα να ωριμάζω χρόνο χρόνο
Έτσι κυλάει διαδρομή μου βήμα βήμα
Κι όσο μαθαίνω ο χρόνος τρέχει μήνα μήνα
Είδα χαμόγελο χαρά όχι πόνο μόνο
Και μ' άφησα να ωριμάζω χρόνο χρόνο
Έτσι κυλάει η διαδρομή μου
Έτσι κυλάει η διαδρομή μου