Humanoid z głową wrony

[Zwrotka 1]
Miałem sen jak Luther King z tym, że w nim brakło kolorów
Bardziej czarno-biały film sceny rodem jak z horrorów
Zimna noc w lesie rąk czuję mróz i wzrok na plecach
Zamiast liści spadające palce chce uciekać
Ale znowu nie mogę biec we śnie, kiedy wreszcie to odpuście
Co to za miejsce i bestie, po co tu jestem, że nie chcą wypuścić
W ciemnym dole czeluści brodzę jak w smole nie czuję pustki
Czają się zmory, drzewo bez kory, za nim humanoid z głową wrony

[Przerwa]
Wasz gatunek to szarańcza, nie doceniacie co dane wam w posiadanie, zjadacie plony tej ziemi tym samym zjadając własny ogon, lecz pamiętajcie, że wrony żywi owad

[Zwrotka 2]
Ucinam mu łeb, nie wiem skąd miałem katanę
Skoro przed chwilą nie miałem, skoro przed chwilą blokował paraliż, a teraz lecę
Za mną stado wściekłe jak osy - ludzkie wrony skrzydła to kosy
Rany cięte na niebie kapią kwaśnym deszczem na ziemię
Nagle ląduje na skale, składam skrzydła jestem w jaskini
Pismo drapane na ścianie oddaje coś na zasadzie obrazu pustyni
Pościg ustaje chwila wytchnienia, tam zwierciadło z lewej strony
Staję przed nim nieśmiało, a w nim humanoid z głową wrony