Hotel

ساعت پنج صبحه
من مست نیستم صوبر
تنها تویِ هتل
شبِ بعد کنسرت
دِپ زدم بدجور
ما خوشحالیم اَ دور
همه این کارا برا پول
معتاد و مجبور
چون من افتادم تو این زندگی
نمی‌تونی تو بهم بگی
که این شُهرت انتخابم بود
ساعت دَه صبحه
دیگه نیستم من صوبر
دوتا ممه گنده
همه‌ش حرفای کسشر
چِت کردیم بدجور
این دخترم مشهور
تعداد لیوان مشروب
یه عدد مجهول
چون من افتادم تو این زندگی
نمی‌تونی تو بهم بگی
که این شُهرت انتخابم بود
چون من افتادم تو این زندگی
نمی‌تونی تو بهم بگی
که این شُهرت انتخابم بود
گندی که زدمو دیگه نمیشه تمیزش کرد
روزی نمیاد که من با شَهرم غریبه شم
اسم جی‌جی هم رو علیرضا همیشه هس
دیگه عادت کردم بهش مثِ ته ‌ریشِ کم
فکر می‌کنن زندگی من همه‌ش یه جور و
دخترا هَوَلِ بورو
می‌ریم ما سفر دورو
فقط هم خبر خوبو
بدون کُلی نگرانی میاد طرف‌مونو
رپر بودنو نگاه می‌کنن اَ بالا بهش
دوست‌دخترم قایمم می‌کنه اَ داداشش
هر رستورانی می‌ریم میشه سر تا پا چشم
میگن: خاطره داریم «جی» ما با صدتا کارت
آره فک و فامیلمم یه مشت جراح و دکترن
فکر می‌کنن خواننده‌ها علاف و اسکولن
باز دعوتم می‌کنن که صدجا بام پُز بدن
آهنگامو بذارن و بازم رو مخ برن
چون همه ما ضعف و داریم و می‌ترسیم اَ غمِ ما
هر کاری و می‌کنیم تا دَم ما
پُره پُر شه از اونایی که فن ما
عین قهرمانیم
شُهرت اومد نداشتم من درک راجبش
الان معتادش شدم و دیگه تَرک واجبه
کلی زحمت کشیدم خودمو تا نشون بدم
الان آرزو می‌کنم که اَ یادشون برم
چون من افتادم، افتادم، افتادم
چون من افتادم، افتادم، افتادم