หน่อมแน้ม

ไม่ต้องมีกรรไกรให้ใครมาเปิดงาน
นอกจากเพลงรักแล้วมีอะไรที่ทำให้คนฟังได้มีความคิดเกิดตาม
เอาหัวตัวเองลองเขียนอะไร ใช้หูฉัตรชัยเพื่อเปิดทาง
เว้นจากงานอดิเรกมาสองปี มีน้อยครั้งที่เบิกบาน
ติดแหง่กอยู่ที่เดิม เห็นคนอื่นฝ่าฟันอุปสรรคแบบไม่กลัวเกรง
เพื่อนผู้ชวยส่วนมากก็ได้หีแล้วเหลือแค่ผมที่ยังช่วยตัวเอง
มองที่คนรอบๆกลืนรวมกับแสงสีเสียงกับเบสที่บรรเลง
พ่นควันบุหรี่ กระดกแอลกอฮอล มีบทสนทนาเป็นกันเอง
เหมือนมันไม่ใช่ที่ของผม
ประเด็นเรื่องนี้มันดูใหญ่ยิ่งกว่าตอนประถม
หาคนจริงใจเจอได้ยากเพื่อสนิทสนม
แต่คนทุกคนมาพร้อมกับความคิดและจุดประสงค์หนึ่ง
แต่อาจไม่ได้ตามขนบเหมือนคนอื่น
ไม่ใช่ว่าทุกอย่างเป็นไปแบบร่มรื่น
หยุดทำในสิ่งที่ใจขมขื่น เช่น ฝืนดมกลิ่น
ผลจากคนอื่น สร้างให้เป็นคนใหม่
อย่างระบบปืน ที่มีกลไก
จากการคบที่ไม่ใช้มวยประชันก็ยังใช้การประชด
กินไก่จนเกลี้ยงที่เหลือกระดูกก็ยังจะคด
หน้ามืดตามัวและกลัวทุกครั้งในสังคมที่เข้าไป
ไม่ต้องการกลืนรวมกับมันและคนไม่เข้าใจ

พบเรื่องเลวร้ายที่ปรากฎขึ้นระหว่างทาง
พยายามปรับตัวก็ทำไม่ได้ นี่มันทำไมกัน
หรือเพราะฉันหน่อมแน้ม
หรือเพราะฉันหน่อมแน้ม
ลดความเกลียดชังแค่เรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน
สัญชาติญาณทำให้คิดไปเองและเกิดความกดดัน
มันเป็นฉันเองที่หน่อมแน้ม
เป็นฉันเองที่หน่อมแน้ม

มองที่รอบตัว เพื่อนๆสังสรรค์กันอย่างสุขสำราญ
แบ่งเวลาทำเป็นเรื่องๆ จัดระเบียบในส่วนของงาน
คนมีครั้งแรกที่เลือดเปื้อน ความสุขแสนสุดมโหฬาร
แต่ผมเป็นเหมือนกับเชือกเงื่อนที่ยังผูกและยังไม่ถูกคลาย
เกิดความคลาดเคลื่อนกับในสมองที่สั่งการ
ติดในมายาแบบพร่ำเพรื่อ นับจากประถมมามันก็นาน
พ้นตอนมีด.ช.ตรงปกเสื่อ ไม่รู้อิโหน่อิเหน่จากอนุบาล
หาเหตุผลที่เพลงกระทบกระทั่งเพื่อคือหนึ่งในปณิธาน
ผมควรจะเป็นเหมือนวัยรุ่นทั่วไปดิ
หรือลงข่าวหน้าหนึ่งให้ใครติ
ความทรงจำมะเร็งฝังในจิต
คนที่ไม่ถูกปัดไปให้ใครผิด
ไม่สร้างไฟให้กันก็ดันใช้น้ำมาดับมันไปอีก
มองในความสว่างสไวและมืดทึบภายในบีท
อุปสรรคเหมารวมเป็นบาปกรรมหรือไม่แล้วมันจะเอาอะไรอีก
มันมีตัวเลือกการแก้ปัญหาที่คลีเช่ด้วยเชือกหรือใช้ปืนไกดีด
คิดว่าเรื่องทั้งหมดเป็นแค่ฝันร้ายแต่ความจริงคือยังตื่นอยู่
เลือกดำรงตามความคิดตัวเอง ผมไม่ต้องการให้ใครบีบ
ในโลกความเป็นจริง