Hip-Hop

[Zwrotka 1]
Jak zgon - koszmarem rządzę, wygonisz mnie? Nie sądzę
Jak grom ciszę drę, wciąż piszę i prę jak [?]
Z podartą szatą, to za to jestem szmatą
Za to płacisz katom, by skończyć mój maraton
Kratom chcąc odgrodzić atom goniąc za zapłatom
Mój hip-hop po nich spływa jak krew z ran ciernistych
I gniew zdań zatrutych, szał spływa im na buty
Póki nie zdechną puty, to mój gniew będzie zatruty
Jadem i będzie spadał gradem piętnując zdradę
I żaden błazen, za żadnym razem nie klęknie
Przed ołtarzem pokuty, póki krew kapie na buty
Póki bit bije, Deep żyje, ręka ręki nie umyje
Włącz mój track i stój tak, niech dusza wyje
I czuj łbem, pluj złem, nocą i dniem w potrzasku
O zmierzchu, o brzasku, aż powiesisz się na pasku
Amen! Piszę swój testament, mój diament
Mam talent by siać zamęt, kryć pustkę jak atrament
Hip-hop jak dekalog, mój niеmy dialog
Mój głośny krzyk, brachu, błysk strachu, hieroglif na piachu
Widziałeś mnie stukrotniе, kto mnie dotknie
Kto pojmie, mój [?] czas, marny płacz nieraz
Łzy jak głaz pod górę toczone namiętnie
Zmywane przez was obojętnie, zamknięte w tętnie
W biciu serca, nie trzeba mędrca, obojętność to morderca
Popatrz, szyderca nic nie wyławia z tej muzyki
Biorąc się kurwa do krytyki
Tańczcie pajacyki, skaczcie, jak stać Cię to walczcie
Jak nie to patrzcie jak Deep miota się pokracznie
I przyjdźcie na mój pogrzeb z ulgą rzucić grudę
A ma śmierć stanie się cudem

Święta trójca: Bit, Rym i Liryczny Samobójca
Hip-hop tak szybko, głupia dziwko
Wyciąga mnie z mroku, daj mu spokój, rzuć mikrofon
Nie depcz więcej, prędzej nie męcz dłużej, nie trzymaj go w ręce
Hip-hop umarł, niech żyje hip-pop w pogoni na top
Stop!
(To ja... Ratunku! Pomocy!)