Hino de Galiza

[Letra de "Hino De Galiza"]

[Verso]
E mais de cen anos despois, dende a Habana
O Hino Galego vai así
¿Qué din os rumorosos na costa verdecente
Ao raio transparentedo prácido luar?
¿Qué din as altas copas de escuro arume arpado
Co seu ben compasado monótono fungar?
Do teu verdor cinguido e de benignos astros
Confín dos verdes castros e valeroso chan
Non des a esquecemento da inxuria o rudo encono
Desperta do teu sono fogar de Breogán
Os bos e xenerosos a nosa voz entenden
E con arroubo atenden o noso ronco son
Mais sóo os iñorantes e féridos e duros
Imbéciles e escuros non nos entenden, non
Os tempos son chegados dos bardos das edades
Que as vosas vaguedades cumprido fin terán;
Pois, donde quer, xigante a nosa voz pregoa
A redenzón da boa nazón de Breogán

[Estribillo]
Fogar de Breogán, nazón de Breogán
Fogar de Breogán, nazón de Breogán
Fogar de Breogán, nazón de Breogán
Fogar de Breogán, nazón de Breogán

Esta e a nazón de Breogán
Isto e o Fogar de Breogán
Esta e a nazón de Breogán
Isto e o Fogar de Breogán