Herbergið

[Viðlag: JóiPé]
Manstu mig og herbergið?
Ég man þig alla tíð
Hvað með þig ertu til?
Veistu það ég sakna þín

[Verse: JóiPé]
Tímar breytast, maður með
Og sama hvert sem tíminn fer
Hann þeytist áfram
En ég verð eftir hér
Man það í rauðu ljósi
Undir rós við tvö
Þykjast þrír þá vita
Hún felldi öll sín blöð
Við leiddumst á leyni leiðinni á leiðinni heim
Okkur leiddist ekki
Vorum feimin fyrst en svo dreymin að heimurinn breyttist
Sagðist fíla mig meir en ekki
Vorum ein full af meiningu, lífsins merki
Eins og tveir vinir leitandi að lífsins merki
Út í geim síðan heim undir reifi og kerti
Í algleymi, seiðandi breim og snеrting
Elskar mig, elskar mig ekki
Elskar að hafa mig, hafa mig ekki
Á bakinu dapur ég tala við vеgginn
Framan mig kalt gólf, blaðið og eggin
Manstu ekki, man hvað ég fann en nú finn ekki
Ligg inn í herbergi
Tómu, fjórveggja engar dyr
Skrítið í tóminu, finnst enginn þekkja mig
Einmana, einsamall, dýrkeypt var blekkingin
Tímarnir breytast og maðurinn með
Og sama hvert sem tíminn svo fer
Þeytist hann áfram og tími til kominn
Að við skiljum það eftir hér
Því að, lífið það skiptist í parta
Sólin og myrkrið svarta
Baugdrag á fingur, fimm steinum skartar
Regnboga stjarna og fiðrildi í hjarta

[Viðlag: Valdimar Guðmundsson]
Manstu mig og herbergið?
Ég man þig, alla tíð
Hvað með þig? ertu þú til?
Veistu það? ég sakna þín
Manstu mig og herbergið?
Ég man þig, alla tíð
Hvað með þig? ertu þú til?
Veistu það? ég sakna þín

[Brú: JóiPé | Valdimar Guðmundsson]
Köngulær á bakvið gluggann
Þær ná mér ekki í þetta sinn
Vakandi eins og uglan
Munt þú lesa mig í svefninn?
Köngulær á bakvið gluggann (Manstu mig og herbergið?)
Þær ná mér ekki í þetta sinn (Ég man þig, alla tíð)
Vakandi eins og uglan (Hvað með þig? ertu þú til?)
Munt þú lesa mig í svefninn? (Veistu það?)

[Endi]
(Elska mig, elska mig ekki
Elskar að hafa mig, hafa mig ekki)
Elska mig, elska mig ekki
Elskar að hafa mig, hafa mig ekki
(Elska mig, elska mig ekki
Elskar að hafa mig, hafa mig ekki)
Elska mig, elska mig ekki
Elskar að hafa mig, hafa mig ekki