Χειρότερες συνήθειες...

Sponty :

Γύρω δαίμονες και φρίκες κι'ατομικότητες γεμάτες ήττες
7012 , γυρνάν οι δείκτες
Περιπλανώμενα παιδιά, ψάχνουν να αλλάξουνε υγρά
Μέσα στης πόλης τα κελιά , περνάν οι μήνες
Στραβά ξυπνάω επειδή στραβά κοιμάμαι
Και συχνά ανάβω κάτι να ξεχνάω ο,τι θυμάμαι
Εδώ που ζω έχει κρύο και κακή μόνωση
Μα νοιώθω πιο γεμάτος χωμένος στην απομόνωση
Αυτό είναι εκτόνωση
Δε μίλησα με πρόφαση
Σου μίλησα να βγούμε απ'τα σκατά μαζί εγώ και εσύ
Τώρα τα φτύνω στον καθρέπτη κι'είναι πώρωση
Και ψάχνω διέξοδο απο τον τοίχων μου την κόλαση
Θα'μουν πιο δυνατός σίγουρα άμα με πίστευες
Μα πείστικες πως τα ελαττώματα μου είναι ίντριγκες
Έξω στο δρόμο οι μπάτσοι ρωτάν' που πήγαινες
Και τέσσερις το χάραμα στα ήμια τι γύρευες;
-στάχτες και ίριδες
Τώρα με θυμήθηκες ;
Οι άμυνες γεννάνε τις χειρότερες συνήθειες
Οι άμυνες γεννάνε τις χειρότερες συνήθειες
Τα λέμε στο παγκάκι που μ'ανοίχτηκες

Εσωστρεφής:

Αποτυπώνω τον πόνο που με έκανε να τρελαθώ
Σε κατάσταση κρίσης για να βολευτώ σε μεγάλες κινήσεις
Με πίσω βήματα να βαδίσω βατά
Σε ένα οπλοστάσιο-σύγγραμα
Στέρησα σήματα-στάδια-σταδιακά
Χαρίζω άρωμα-άτοπο-άγαλμα
Αντί αυτό
Αύριο,άλλοι απλά
Βλάκα,δεν είδες τη βάση βολών
Βλάσφημα βλήματα βλάκες Voila
Υποστηρίζω το γραπτό μου μέρα-νύχτα
Τη νύχτα,αφήνονται σημάδια που δεν είχες
Ο εαυτός μου είναι σελίδες
Που διαμορφώνουν πίκρα
Τα ωράρια μου γνέφουν στα μυαλά μου ΄
Την αντίθεση της ψύχρας που εξέφρασσαν τα αυτιά μου
Σ'ένα πλάνο κάπως μελωδικό
Μένω εδώ με στυλό
Πάνω στο χαρτί να σου λέω τα προβλήματα μου
Ανοίγω χέρια στον ορίζοντα τ'απόγευμα
Κι'απότομα μαθαίνω πως γκρεμίστηκαν τα όνειρα
Σ'ενα πλάνο που ζω - κάπως μελωδικό
Σου φέρνω το στυλό,γράψε μου τα υπόλοιπα
Στο μπαλκόνι έξι η ώρα βλέπω γάμα τα
Κι'όσοι με ξέρουν χάρηκα
Οι άλλοι,το άλλο χάραμα
Απ'την οπτική αντίληψητου Μήτσου βλέπω όνειρο πως προχωρώ
Μα ξύπνιος μένω πίσω
Είχα την ευκαιρία να γράψω ο,τι καλύτερο
Μα απέτυχα αφού πέτυχα λύπη σε δρόμο αντίθετο
Είχα ανοίξει όλες τις πόρτες της ανατολής
Κι΄όταν με ξαναδείς θα θυμηθείς πως ήταν περίπλοκο
Επειδή νιώθω πολλά-
Επιδεινώνω τη μαύρη πλευρά που δειλά μου γελά
Για να έρθει κοντά στη πληγή που νικά
Αφου ο επιμένων νικά- μένω χαμένος γιατί είμαι δωσμένος
Να μείνω κλεισμένος σε μαύρα κελιά
Μήπως και νιώσω καλά
1.2. το ραπ μου είναι αστείο γιατί το ανύπαρκτο μου πιάνο σου έπαιζε το αντίο
Αντίο,σε περιμένω στο κρύο
-τα υπόλοιπα δε λέγονται

Wak1 :

Παίζω τα ρέστα μου για να στα πάρω όλα
Αφού περνάν' οι καταστάσεις γιατί κόλλησε η ώρα;
Γάμα το τώρα, πέφτουμε στην κατηφόρα
Καταλάθος αυτά είν'τα λάθη σου που γίναν μπόρα
Κι'έχω ένα δρόμο με δαίμονες να περάσω
Χρόνια αρκετά μπροστά μου κι'ίσως κάποτε ωριμάσω
Έχω τα θέλω και τα πρέπει να μοιράσω
Και ίσως πρέπει κάποια μέρα κι'ας μη θέλω να σε χάσω
Το σκοτάδι με πνίγει γαμώ το φως σας
Καταλήγουν στραβωμένες οι αρτηρίες της γλώσσας
Εγώ βλέπω τα πάντα με άλλο μάτι
Κι'άμα δείτε αυτό το κάτι , θα καεί ο οφθαλμός σας
Δίνω βάση στο πιο μη έμπιστο ένστικτο
Στο κλάσμα των αισθήσεων είμαι το 1/10
Βρήκα το μεγαλύτερο ελάττωμα μου έμφυτο
Έλα'δω , θα βλέπεις παραισθήσεις σε ένα τέταρτο

Λόγου χάριν :

Μ'ακούς; πες μου πόσο χρόνο έχουμε
Μη μου μιλάς χιλιόμετρα,ξέρω πόσο απέχουμε
Μαθημένοι να πέφτουμε , ψυχή που καταθέτουμε
Δε σου μιλάω πολλά μα στο κεφάλι μου χορεύουνε
Προτάσεις,παρομοιάσεις,ξεχασμένες φάσεις
Ό,τι σε πονάει πιο πολύ - αγάπη να ονομάσεις
Εντάσεις,σπασμένα πλακάκια , θολές οράσεις
Θέλεις να κάνω λάθη για να μου χαμογελάσεις
Θα τα κάνω,μην αγχώνεσαι. μάθε να ξεχρεώνεσαι
Κουμπώνεσαι, με νιώθεις τριγύρω και ξεκουμπώνεσαι
Χίλιες θα σε δικάσουν , αλλά μία δικαιώνεσαι
Εμένα;
-εμένα με φτάνει που πόνεσε
Αν δεν φοβάσαι πίσω να γυρνάς είν'δρόμος το αδιέξοδο
Ακόμα και το λίγο είναι έσοδο
Αν δεν μπει φως μεσ'το δωμάτιο θα τα παίξω εδώ
Δεν έχω λόγο για να μείνω
Θα'μαι απ'έξω εγώ