Hayat

‏‏‏‏‏‏‏‏Hayat beni bıraktı, ben yürüdüm
Yol giderim, yokuş görünür
Yine kendimi zorladım, ruhumu harladım
Korkmam ki, ruh mu ölü?
Hadi vur dibine, hadi çal yenile
Gel, girelim yalanın inine
Haksızlık onun düşer cebine
Görmezden gelenin vay haline
Güneşle gelen yağmuru bekle
Hüzünlerini sil at gitsin, huzur yeşermekte
Ruh ermekte, bedenlemekte
Aklımız seçimlerimize her gün еmretmekte
Avuntular gönlümün içindе canlanır
Yaşlandığımı bilsem de, kaybetmem heyecanları
Zaten ömür de bir gün uğurlanır
Temennim onurlarıyla tanımak insanları
Hayat, içinden geleni söyle bana
Çünkü benim içimden gelir, hükmederim satırlara
Aklımı cezbedip doğru yolu göster ki
Kendimi anlatırken yanılmay;m insanlara
Üstünlük tasla, ama gerçeği pasla
Sen yeter ki iste, yerinde sayma
Yalanca hastalanıp benimle kalsa
Mumuna üflerim, etrafımı sarsa
Hayat içinden geleni söyle bana
Hayat kanımdan içeni övme bana
Yine sev dedi, sevmedim, hayat
Yenilen dedi, duymadım, evet
En dibe inip boşluğa daldım
Ama çıkıyorum bak kalmadım orda
Yine gül dedi gülmedim, hayat
Hadi koş dedi koşmadım, hayat
İstediğini söyle, daha kendime varamadım
Olduğum yere çöktüm
Körkütük sarhoş oldum
Düştüm yere lakin, yol tutup hep dik durdum
Ama bana dünden bahsetme
Ruhumu öteye, beriye hapsetme
Geçmişin gölgesini resmedip açtığım beyaz sayfaları kirletme
Bırak tepsiyi kalsın yerinde
Onlar beni büyüttü, izleri ta derinde
Yenilgilerimi harmanlarım bugünle
İnandığımı söylerim, istersen dinle
Hayat nerde cevap anahtarın?
Aradığımı bulucam, bağlansa da yollarım
Sıvadım kolları, tutmasa da ayaklarım
Onurlu kalmak için her gün hakka adımı sayıklarım
Evet yalnızlığa varan kayıktayım
Derin bi ıssızlık var, herhalde kayıptayım
Kollarım yoruldu, rüzgar beni unuttu
Bir kadın aşkını efkarımın hapsine katıptayım
Ey hayat, nasıl bir denizdeyim?
Kızıla boyanmış gene ufkun çizgisi
Kürekleri hırpalayan ellerimin izindeyim
Umutsuzluğa çeker aşkın kör ezgisi
Beni ağlarken görme artık
Çünkü hatıralarımı bi' gölde bıraktım
Evet sevdim, hem de harbiden lakin
Koskocaman deniz çekildi, geldi kuraklık
Kendi alevimde kül oldum
Yenilendiğimi hissediyorum, çünkü gün doğdu
Yeşerdi toprak, evet güneş doğdu
Çizgiler belirdi, acıya alıştım
Hayat içinden geleni söyle bana
Hayat kanımdan içeni övme bana
Yine sev dedi sevmedim, hayat
Yenilen dedi, duymadım, evet
En dibe inip boşluğa daldım
Ama çıkıyorum bak kalmadım orda
Yine gül dedi, gülmedim, hayat
Hadi koş dedi, koşmadım, hayat
İstediğini söyle, daha kendime varamadım
Olduğum yere çöktüm
Körkütük sarhoş oldum
Düştüm yere lakin yol tutup hep dik durdum