Havasesh Hast Behet

[قسمت یک]
تَنت پُر از زخمه قبول
صبوری کن سنگِ صبور
توئم یه روز مث من میشی
عادت می‌کنی به زخم زبون
توئم یه روز مث من
سراغ خنده‌هاتو باید از عکسات گرفت
دل می‌کنی از آرزوهات
عین کبوتری که نخواد پرواز دل‌ش
آخ که چه درد بدیه
بدتر از هزارتا دربه‌دریه
وقتی دلتو کنی خوش به خودیات
تنت پر بشه از جای زخم رفیقت
رو هر غم یه غصه‌ای جدید
هرکی رسید خواست تو رو هل بده زمین
سنگ صبور، می‌فهممت
توئم زخمی آدمای گربه صفتی
انقد تو خودتی دیگه نیست هیچ جایی
همیشه بیخ تو کارته مث بیخ دیواری
درد یعنی اینکه نباشه هیچکی حالیش
چرا پُر اَ فیلتر شده زیر سیگاریت؟
چرا بی‌خیال همه دنیا شدی؟
چرا الکی فقط می‌زنی زُل به دیوارا؟
خواب چشماتو کیا دزدیدن که
واسه خواب باید یه مشت قرص بدی بالا
بگو
پس این کوچه پس کوچه‌های تَنگ
تو دل سیاه خیابونای شهر
لای بازار آدم فروشا
دل صاف تو رو چند می‌خرن چند؟
چقد میارزه یه دست بودنت؟
چقدر حاضرن پای مرامت بدن؟
اینا مَردی رو بو نکردن
نبینم تکیه کنی بهشون
حواست که هست

[همخوان]
اگه بارید از آسمون سنگ
پای معرفتت آبروت رفت
اگه یه روز دادی حال به همه
حالا تحویلت می‌گیرن با یه پوزخند
اگه نه حسی واسه رفتن هست
نمونده رمقی واسه موندن
یکی اون بالا حواسش هست بهت
حتی اگه همه یادشون رفت تو رو

اگه بارید از آسمون سنگ
پای معرفتت آبروت رفت
اگه یه روز دادی حال به همه
حالا تحویلت می‌گیرن با یه پوزخند
اگه نه حسی واسه رفتن هست
نمونده رمقی واسه موندن
یکی اون بالا حواسش هست بهت
حتی اگه همه یادشون رفت تو رو

[قسمت دو]
خیلیا تو حرف بودن باهات ولی
شکستی نبود هیچکی پهلوت
ندادی میل به هیچی
آخه دنیا کاری کرد
حسابی سیر شی از اون
همیشه الکی خندیدی حتی
وقتی بغض می‌پیچید تو گلوت
خبر از دل پیرت ندارن
هی بهت میگن پیر شی جوون
هی
این روزا می‌گذرن آخر
ولی تو از این روزای لعنتی نگذر
یادت بمونه چی سرت اومد
کیا تصویر زندگیتو برفکی کردن
کیا رفیقای روز خوش بودن
فقط کیا گرفتن جای دست پاتو
یادت بمونه اون شبارو که کاری کردن
از چشات بباره اشک تا صبح
آها؛ بیا بام حرف بزن
بذار جفت‌مون خالی شیم یکم
من جام تو دل این دل‌نوشته‌هاست
بهتر از اینجام جایی نیست برم
می‌شناسمت از جنس خودمی
می‌دونم چرا دور و برت پُر نیست اصن
دور ما همیشه خلوته آخه
دور دور اوناست که همه رو دور می‌زنن
آه
دل تو عاشقه ولی عاشقی و دل کجا بود
این روزا هرچی نرخی داره
حتی می‌خرن عشقو با پول
خوب که باشی بدشون میاد
تنها میشی و جات کنج دیواره
تو این دنیا تا سنگ نباشی
کسی ازت بُت نمی‌سازه
نه
تازه وقتی یادت بیفتن
که رسیدی نقطه کور زندگیت
وقتی برات گل میارن که
یا رفتی زیر گِل یا رو به قبله‌ای
تا وقتی خوبی رو لبت خنده‌س
همه بی‌خیالن کسی توی فکرت نیست
منتظر یه بدبختی‌ان که
بدوئن بیان بشن تو غمت شریک
هرکی بدونه خوردی به بن‌بست
فِر می‌خوره که دیگه طرفش نری
اینا فقط وقتی کولت می‌کنن
که بعدش بخوان بزننت زمین
هرکی رو دیدی بود کنارت
بدون جیم میشه که
وقتی تموم شه کارش
تو این دنیا یکی خندتو می‌خواد
اونم عکاسیه که می‌خواد پول بچاپه

[همخوان]
اگه بارید از آسمون سنگ
پای معرفتت آبروت رفت
اگه یه روز دادی حال به همه
حالا تحویلت می‌گیرن با یه پوزخند
اگه نه حسی واسه رفتن هست
نمونده رمقی واسه موندن
یکی اون بالا حواسش هست بهت
حتی اگه همه یادشون رفت تو رو

اگه بارید از آسمون سنگ
پای معرفتت آبروت رفت
اگه یه روز دادی حال به همه
حالا تحویلت می‌گیرن با یه پوزخند
اگه نه حسی واسه رفتن هست
نمونده رمقی واسه موندن
یکی اون بالا حواسش هست بهت
حتی اگه همه یادشون رفت تو رو