Haad

| حاد |

چی به تو میرسید از شمردن دقیقه ها
توو قسمت عمیق خواب
بخوابی با یه روانی

بیدار شی با نگرانی
تو حسرت خوابِ یک ثانیه راحت
مداوم چشم بندازی به ساعت
که شکل ترس مونده و یه تنه، گشادش کرد روحت رو به تنت

تنت پر از رگ و جا پای زخم
صبح رو سر میکشه با چای تلخ
این آیینه ها مقیدن
اینجا یا جای توئه یا جای من
میشناسی تمومِ راه های نجات رو
بازم میبندی قلاده ی چشمات رو

سیگار با طمع کبریت
چی میخواد از زندگیت
خودت رو ببین که داری میبازی
توو این معرکه تن به تن
هم به دلت هم به من
از دست دادی دید نزدیکت رو
از وقتی خواستی بالا بایستی
ولی حالا که نیستی شبیه تصویر سازی های توو هر نیمکره ی سرت
توو بلند پروازی های بیخود یه سره
سیگار بعدی میخوره به لبت

تنت پر از رگ و جا پای زخم
صبح رو سر میکشه با چای تلخ
این آیینه ها مقیدن
اینجا یا جای توئه یا جای من
میشناسی تموم راه های نجات رو
بازم میبندی قلاده چشمات رو

مثِ صخره، توو ساحل
دریا
به هیچکی از من بیشتر مشت نزد
کاش وقتی میخوام بدونم
مثلاً چند روز زندم
از همین خداهایی که ساختن
یه خدا پیدا شه بیاره با دستهاش شیش انگشت وسط
هی
سالهاست خدایان هم
گیرند تو بحث آغاز و پایان