H. Christoffel

De breedste riviern
De dreugste woestijns
‘n Zoegend moeras
Ik reis met ‘n grijns
Want ik weet ja zeker ja
Hij helpt mij verdan
Hij is echt zo’n iene
Daor he’j nog wat an

Christoffel, Christoffel
Haol mij op ‘t pad
Christoffel, Christoffel
Ik heb joe vlak bij mien hart

Grootsteedse straoten
De ienzaamste vlaktes
Hij giet altied met
As de taasse weer pakt is
Ok al he’j echt gien mense meer
Die kek hoe of ‘t giet
Dan moe’j wel geleuben
Dat e bestiet

Zo’n blauwe medaille
In de knip of de buus
Gef reden tot rust
A’j weg bennen van huus
In de börstzak, de linker
He’k ‘m as ‘t der öm spant
En a’k ooit weer thuuskom
Komp e mooi an de wand