Γυναίκα Με Βροχή (Gynaika Me Vrohi)

Βρέχει ασταμάτητα και ξάφνου
Μια γυναίκα, σαν πουλί ξεπαγιασμένο
Προχωράει κι αποφεύγει τα νερά

Τα μαλλιά της αντιστέκονται στο κρύο
Και ανάμεσα στα πόδια της η φούστα
Τρομαγμένη καταφύγιο ζητά

Από ποιο αστροπελέκι πηγάζει η δύναμή της
Από ποια νεροποντή τ’ όνομά της
Από ποιο λιανοβρόχι τα μάτια της;

Προχωράει σ’ ένα φόντο από τοίχους
Οι βροντές, μα και του κεραυνού η λάμψη
Την κάνουν να βαδίζει βιαστικά

Προχωράει αδιαφορώντας για όλα εκείνα
Τα μυστήρια που το βήμα της ραντίζει
Που η φούστα της στον άνεμο κεντά

Από ποιο αστροπελέκι πηγάζει η δύναμή της
Από ποια νεροποντή τ’ όνομά της
Από ποιο λιανοβρόχι τα μάτια της;

Ποια φωνή αγαπημένη, ποια βιασύνη;
Και οι χτύποι απ’ τα τακούνια της στο δρόμο
Κατά ποιο αυτί γλιστράνε ηδονικά;

Την ομπρέλα της κρατά, προστατευμένη
Κι η φιγούρα της, η μόνη παρουσία
Που τη νέκρα του τοπίου διασπά

Από ποιο αστροπελέκι πηγάζει η δύναμή της
Από ποια νεροποντή τ’ όνομά της
Από ποιο λιανοβρόχι τα μάτια της;