Güz Yağmuru

(Verse 1)
Etrafım dolmuş hep kanlı dikenli teller
Rit bu ateşten gömleği yek giyerdi derler
Hislerimle savaştığımdan gözümde yaşlar
Ruhumun harbi tek bi sözümde başlar

Duygularımda yok olsada kendim olmam
Sevenimde yok olsa da zaten nefsim olmaz
Kalbimin ritminde duyulur bi bozuk plak sesi
Duygusal sözlerim varsa kafam kıyak kesin

Gözlerinde masumluk yatan en zalim olandı
Her yüzüne bakışımda beton kalbim korlandı
Gideceğim yolu sezemedim beynim sislendi
Başkasının yolunu temizlemekten elim pislendi

Gülüşünü ben değil de güneş bile görse solardı
Sanırım duyduklarımın da hepsi sana göre kolaydı
Evime gelen misafir oldu evimin en eski sahibi
Negatiflerden sonra odamda ki tek kişi keskin halisim

(Nakarat)
Güneş solarken geri gelmeyen yalanlarım
Kendimi kaybettiğimde yanlışları anlayamayışım
Ruhumu kaybettiğimde ruhumun arkamdan bakışları
Ruhumu toplamıştı bi Güz Yağmuru x2

(Verse 2)
Ruhumun karanlığında görülen gölge insanlar
Kendimi kaybedişimin sebebi körpe kindar lan
Duygumda yok olmaz benden iyi bir insan
Hala yazabiliyorsam da diridir ilham

Zorluyorum kendimi dememek için bir şeyleri
Hissediyorum kendimi bir denekmişim gibi
Tanrıya bağırarak soruyorum nedir bu çektiklerim
Dememeliyim bu şeyleri yoksa bu kez biterim

Şu anki görüntüme dayanamıyorum evet
Şişmanlamışım ama neden umursayayım ki
Umursayabilirdim ama yapmadım tek korktuğum şey
Gözlerimi kapattığım vakit onu görmekten korkuyorum

Kaybederken bu ruhumu düşlerimde bir iblis
Kendimeydi yalanlarım yalnızlıktan bir sinir
Ruhumu ele geçirirken melek bir yanda iblis
Camdan görüyorum bi Güz Yağmuru

(Nakarat)
Güneş solarken geri gelmeyen yalanlarım
Kendimi kaybettiğimde yanlışları anlayamayışım
Ruhumu kaybettiğimde ruhumun arkamdan bakışları
Ruhumu toplamıştı bi Güz Yağmuru x2