Γραμμή Ασφαλείας (Grammi Asfaleias)

[Verse]
Ξέρω που βρίσκομαι
Δεν θα σου πω ότι ενδιαφερθήκανε πολλοί
Μα όντως κάποιοι με ρωτήσανε
Πότε θα βγει ο δίσκος που έχω υποσχεθεί από το '12
Τι παίζει με το Gloriam και γιατί διαλυθήκαμε
Γιατί έχω εξαφανιστεί;
Γιατί δεν βγάζω όσα ραπς έβγαζα πριν;
Και γιατί κρύβομαι;
Απ' το κοινό που έχω ματώσει να αποκτήσω
Και απ' τα αλάνια που ήθελα να βοηθήσω
Γιατί κρύβομαι;
Θα στα πω αν θες να τα μάθεις
Κι όχι γιατί μου καίγεται καρφί αν όντως θα τα καταλάβεις, αλλά
Γιατί χρωστάω ένα κομμάτι στη φωνή μες στο κεφάλι μου
Που ηρεμεί μονάχα όταν γράφει και είναι βάσανο
Το τελευταίο οχτάμηνο ουρλιάζει πως δειλιάζω
Αφού ορκίστηκα πως όλη η Ελλάδα θα φωνάζει Priest
Όταν φωνάζω Yoda
Κι αφού έχω τα προσόντα, γιατί με μετριάζω τόσο ύπουλα;
Τη θύελλα, γιατί δικαιολογώ μ' αυτόν τον τρόπο;
Για δεν κάθομαι στο πόστο που μου έδωσε η μοίρα;
Γιατί καταπονώ τον αναπτήρα μου, ανάβοντας φωτιές που ξέρω πως θα σβήσει σύντομα η πλημμύρα;
Για αυτό ας το πάρουμε απ' τη ρίζα
Το ραπ για εμένα έγινε η φωνή που δεν είχα
Το μέσο να μ' ακούσει η Κατερίνα όταν δεν ήμουνα Αθήνα
Εξού και τα δυο ερωτικά το μήνα
Μα γκρινιάζουν
Λένε πως τα μάτια μου θα γράψουν και καλύτερα
Μα δεν πλησιάζουνε το δρόμο που ήμουνα
Ο μόνος τρόπος να 'ρθω στην πόλη, χωρίς να ξέρω την απάντηση στα αινίγματα
Ήτανε να γλυκαθεί η χίμαιρα
Όσο για σήμερα
Μετά απ' αμαρτωλές βραδιές με κενά θηλαία
Παίρνω ό,τι μου αξίζει
Ένα όμορφο κορίτσι που ξινίζει όταν γράφω
Για αυτό κι ο δίσκος μου θα αργήσει
Καμιά ανάγκη για ξεφτίλισμα
Όσο για τ' άλλα
Το Gloriam θα ζει για πάντα μέσα μου και μέσα απ' τους υπόλοιπους
Όσο και αν απέχω απ' την ομάδα
Καλό θα 'ταν να συμμορφωθείς, αν θες να κολυμπήσεις στη λίμνη με τους κροκόδειλους
Μουσική που θα ανατριχιάσει σπόνδυλους
Αυτό ήθελα να κάνω, μα αναλώθηκα σε πόλεμους μεταξύ εμού και της περσόνας μου
Ποιος από τους δύο θα καταφέρει πρώτος να μας κάνει αγνώριστους, εγώ
Είπα στην μάνα μου τα πάντα
Πως πούλησα τα ασημικά για ένα ταξίδι στ' άστρα
Πως παρόλο που μου έδωσε αρχές, έχω κάνει ένα σορό πουστιές για δύο σταγόνες μες στα μάτια
Πως δεν μπορούσα να βρω μέτρο
Πως ήπια πιο πολλά απ' όσα αντέχω, το κενό να μεγεθύνω
Χωρίς σκοπό και χωρίς μέλλον ήμουν
Για αυτό και ορκίστηκα στην μάνα μου ότι δεν ξαναπίνω
Χαρμάνης είμαι, χάρμα οφθαλμών
Είπα θα πάρω το πτυχίο μου όσο είναι καιρός και θα φύγω απ' το Λονδίνο
Θα χτίσω όσα μ' αξίζουν, μα οι δαίμονες γυρίζουνε και με εμποδίζουν λίγο
Άσε με να ξαποστάσω στον ήλιο
Να κλείσω τον διακόπτη που δίνει ύλη και φύλλο σε οντότητες που ξέρω ότι
Δεν υπάρχουνε, μα με πλησιάζουν και με θεωρούνε φίλο
Και γαμώ είμαι μόνο 22
Μα έχω περάσει τη γραμμή της ασφαλείας
Και οι συμβουλές της ενορίας δεν μ' αγγίζουν
Τα δισκία δεν εξαφανίζουν όσα βλέπω
Και είμαι αρκετά δειλός για να τ' αντέξω και να μην πέσω από τον τέταρτο