Gotham Five-O

Αν ηξερα τη καθε μανα προτου γεννησει mc
Θα τη σκοτωνα χωρις δευτερη επιλογη
Η λογικη μου υποθεση δικη μου
Την ασθενεια μου γραφω πανω στο χαρτι μου

Δε το προκαλεσα μ' εφερες σε σημειο
Να σε γαμω με μισος και με ανοιχτο κρανιο
Ωστοσο αναπληρωνω
Το χαμενο χρονο μου που πηγαινα σχολειο

Κατω πεσμενη η σκυλα πεθαμενη
Την εφαγα στο Συνταγμα μερα μεσημερι
Κανεις τους ραπ δε ξερει
Βγαινω απ' το πολυτεχνειο με μια μολοτοφ στο χερι

Εξοδος, θανατος απ' ολα
Γαμουσα τη γκομενα ενος φασιστα ενω ητανε σε κομα
Mc's που το στυλ τους ψαχνουν ακομα
Το 'χουν πουτανες που μου διακινουνε ντρογκια

Γενια του μισους, μασονων στιχους, μασαν τα λογια τους
Το bong δαιμονων ηχους, ειναι η αρχη της αποκαλυψης

Illuminati τα μυαλα μας υπο διαλυση
Σ' ενα δωματιο με υποτονικη διαθεση
Φετος δε παιζει ανακωχη θα 'χεις καταθλιψη
Πριν βγω να παρω κεφαλια με τοση ανεση

Πιο καυλωμενος ψησου να σκασεις φετος
Με τετοιες μπαρες ανταγωνισμος χαμενος
Γαμω τα τεσσερα στοιχεια, εισαι βλαμενος
Δε παιζει ραπ μην εισαι παραμυθιασμενος

Συμβολαιο αιματος, δεν εχω ψυχη
Εχω τη γκομενα του καθε mc και αυτο ποναει
Εχω ενα δαιμονα, δεν εχω ψυχη
Παραμιλαει τις μπαρες διπλα απ' τα αυτι, μετα γελαει

Οπου με βγαλει το flow
Μην μ' εμπιστευεσαι, δεν μ' εμπιστευομαι ουτε εγω
Ποτε δε ξερεις ποιος ειναι ο εαυτος μου
Θα σε σκοτωσω σκυλα στον υπνο με τον δικο σου

Κανεις τους δε ξερει απο πονο
Γκαστρωσα τη μανα σου για να εχω γαλα στο πρωινο μου
Φοβουνται να μου πουνε πως το εχω χασει
Δε δοκιμαζει κανεις να με νευριασει

Δεν ακουω το ραπ σου με ξενερωνει
Καλυτερος χαρμανης ή γυμνος εξω στο χιονι
Η ωρα ακριβως μεσανυχτα
Στο ραντεβου μας δεν φανηκα γιατι καηκα

Φιλους σιχαθηκα, μεσ' το καπνο μου χαθηκα
Δε θα γαμησω παλι γκομενα με ναρθηκα
Ζω μεσα στο παραλογισμο
Με ξερεις σα mo, αλλα δε με ξερεις γαμω

Εχω ενα κομπο στο λαιμο
Και σκεφτομαι δυο μερες να το γραψω ή να το πω
Το ζοριζω δε βγαινει λεξη
Μεσα στη κολαση ζω
Στην ιδια κολαση που χωρις να σκεφτω μονος ειχα επιλεξει

Κι' αν εχω μπλεξει απ' αυτο
Ισως να μη συγκινηθω για το τι παιχτηκε εδω και πως ειμαι ετσι
Κι΄ οταν νεκρο να με βρουν να λαβετε το αιμα μου
Γουλια γουλια τις φλεβες μου να πιουνε στο λαο

Μη με κοιτας δε μπορω
Κανενας δεν εχει το θαρος να κοιτα στα ματια το τυφλο
Μοναχος μου ημουν παντα, κι' οταν μου λεν' να κρυφτω
Παιρνω το χρωμα του ανθρωπου και μ' ενα βημα χανομαι μεσα στη μαζα

Οταν στο νου μου πατας, ναι
Παρ' ολα αυτα με ζητας, παρ' ολα αυτα μου μιλας
Ταινιες δρομου προβολες δεν εχω ματια
Ολα πουτανα, τον παιζω και λιποθυμω στο πατωμα

Βουτω τα χερια μου στο κρυο
Αγγιζω το ξυραφι λιγο λιγο σταζει αιμα και μου φαινεται αστειο
Κοιτα οι σταγονες σχηματιζουν ζωγραφιες
Περηφανος που εχω φλεβες καλλιτεχνικες

Η ακρη των ματιων μου συλλαμβανει τις σκιες
....
Κυνηγω να σε προλαβω
Γιατι ξερω πως δεν ειμαι μονος καθε φορα οταν σε κοιταζω
Εμπιστοσυνη μου δειξες κι' ησουν μαζι μου
Τωρα δε μιλαμε, μη με ξεχνας θυμησου

Ειχες πει θα με προσεχεις
Μαλλον θα μπερδευες τις λεξεις
Ειχα αναγκη απο εσενα,εκεινες τις ωρες που ολο φευγεις
Μισω τα βραδια που περιμενα να ερθεις

Θυμαμαι γραφαμε μαζι που και που
Εμαθες συνηθειες μου και τη καθε κρυφη σκεψη μου
Ολη μερα, εγω και εσυ παρεα
Καθολου δε βαριομασταν περναγαμε ωραια

Ολοι νιωσαμε μονοι καποια στιγμη
Φορες που τιποτα δε σε ικανοποιει
Σιχαινομαι τα λογια τι να κανω τωρα
Γραφω οπως νιωθω αυτη την ωρα

Μου 'ναι δυσκολο πανω απ' το κοσμο σου το να πεταξω
Στο 'χα πει, η αναισθησια σου σα προσβολη
Για να χαθει καθε επαφη προσωπικα μη με μισεις
Ειμαι εκει, στεγνος απο ιδεες και χαρτι

Δεν υπαρχουν πια ερωτευμενοι μαγκα
Απλα μαλακες που ανεχονται τα παντα
Και αμα τη πατησες νωρις απο πουτανα ειναι τιμη σου
Καμια ντροπη δεν ειναι πια δικη σου

Λενε οτι ηρθες μονος και μονος πορευεσαι
Λεω πεθαινεις μονος οταν ονειρευεσαι
Χαριζω στους κατοικους, απ' τη γενια του μισους
Με πεταλα γεμιζω το πρωι τους

Το ειχες παραπονο κομματι πως δε σου γραψα
Γραφω οτι με ενοχλει - με ενοχλεις και το σιγουρεψα
Και αφου τα εχεις ολα τοτε σιγουρα δε σου λειψα
Οριστε, σκεφτειτε λογους να δικαιολογειστε

Ποτε μου δε σε κοιταξα στα ματια
Μοναχα στο στηθος γιατι μεσα εισαι αδεια
Κι' οταν με γεμιζες με χαδια ηταν αστειο
Οταν αγγιζω τη καρδια σου νιωθω κρυο

Οσο και αν προσπαθω το να στο εξηγησω
Ειπα δε παιζει, θα το συνηθισω
Κι' αφου συνηθισα παντα να κανω πισω
Το αναμενομενο μενει να αδιαφορησω

Τα ματια αφηρημενα
Στη στροφη που πιστεψα σε σενα
Μεσα μας ολα μπερδεμενα
Ουσιες, ψυχολογικα ανακατεμενα