Gorbe Siah

[قسمت یک]
هار بار اومدم زیر تیغ
دندونِ گرگا رو کشیدم و ساختم سینه‌ریز، باش
حواست جمع اگه پیله شی
کلمه‌هام مثِ تیر، میان تو مسیر گیج‌گات
یه رپکن همیشه میزنه حرفشو‌ یه راست
یا دست میده بات یا میده فرقتو یه چاک
بیا اینجا شب یه تُکه پا
شهر منو ببین بعد برو کشکتو بساب
اینجا نمی‌بینه تو رو چشم کور عدالت
جا زوزه‌ی گرگا می‌شنوی زوزه‌ی آدم
خیابون نی خونه‌ی خاله‌ات
توی‌ یه ثانیه می‌جوئنت، نه تو یه ساعت
باید تَه‌ش بُرید حتی از خونواده
وقتی تو این وضعیت مُخم هر روز بگائه
رپ چی داره واسه یه رپکن ساده؟
همه میگن برو پی نون، خربزه آبه
من؛ دیگه نیستم فاز غُصه زیاد
دِق و دلی‌هامو می‌کوبم با مشت به دیوار
شهر ما شهر عقده‌ای‌هاس
اینجا سیل میاد با دعای گربه سیاه
توئم تگری می‌زدی یه روز جام بودی اگه
وقتی هرچی که رو مخمه باز تو دیدمه
بیست‌چاری می‌کننت بازجویی همه
ولی کسی نَره یه روده راست تو شیکمش
اَهــــه

[همخوان]
اَ همه‌شون تا بیخ کَندم
چون هرکی اومد دلمو آتیش زد رفت
میگی چرا تنهام همیشه
چون لاتی‌ش پُرتره و لاشی‌ش کمتر
اَ‌ همه‌شون تا بیخ کَندم
می‌دونستم چیَن ولی تا این حد نه
زندگی فُرم‌ش همینه
هر وَرو بچسبی باز یه جایی‌ش لَنگ هست

اَ همه‌شون تا بیخ کَندم
چون هرکی اومد دلمو آتیش زد رفت
میگی چرا تنهام همیشه
چون لاتی‌ش پُرتره و لاشی‌ش کمتر
اَ‌ همه‌شون تا بیخ کَندم
می‌دونستم چیَن ولی تا این حد نه
زندگی فُرم‌ش همینه
هر وَرو بچسبی باز یه جایی‌ش لَنگ هست

[قسمت دو]
سر بالام، نی سرم تو لَکم
تا روزی که بره تنم تو کفن
اگه همه چی‌مَم بگیرن باز جَنَم تو من هست
اینجا هیچکی زیر پَر و بالم و نگرفت اما
تا دلت بخواد زدن تو پَرم
تو که خبر از دور نداری
نمی‌دونی داره می‌گذره توم شبا چیو؟
رفتم پیش دکتر باهاش حرف زدم
قرار بود من خوب بشم، اون روانی شد، هه
چیه گرخیدی چرا؟
لا پَر قو بار اومدی پُز میدی به ما
ببین هیچکی دوس نداره راه کج بره
شما لیز نمی‌خوری چون سُر نی زیر پات
من، هر چی دارم و‌ توئونش و دادم
شاهد حرفم کاغذای چروک و مُچالن
بگو جام بودی داشتی وجودشو یا نه؟
مجبورم مشکوک باشم
وقتی همه صد رو دارن
نمی‌خوام خیلی چیزا رو بدونم
چون رفیقامو بیشتر از حقیقت دوست دارم
مثل باد از جلو چشام لحظه‌ها میره
هنوزم کسی نمی‌فهمه پشت خنده‌هام چیه
یه روز از روی این صحنه پرده‌ها میره
تُف‌ تو همه رفتاراتون که صحنه‌سازیه

[پل]
رسیدیم پاییز ۱۴۰۰
ترکیب قلم و صِدامو کاغذ
بیت خشی ازم خواب شبو دزدید
نمیشه ببندم چشامو راحت

[همخوان]
اَ همه‌شون تا بیخ کَندم
چون هرکی اومد دلمو آتیش زد رفت
میگی چرا تنهام همیشه
چون لاتی‌ش پُرتره و لاشی‌ش کمتر
اَ‌ همه‌شون تا بیخ کَندم
می‌دونستم چیَن ولی تا این حد نه
زندگی فُرم‌ش همینه
هر وَرو بچسبی باز یه جایی‌ش لَنگ هست