Gölge

[Verse 1] (Siirbaz)
Ben bi gölgeyim; ve yağmurda ıslanamam
Hiçbir şeye sahip olamıyorken hiç kimseyi kıskanamam
Yaşlanamam aksa dahi hızla zaman;
Bu yüzden takvimler hiç ırgalamaz

Ben bi gölgeyim; ışığın olduğu her yerde ardındayım
Hiç kimse bilmiyor fakat her şeyin farkındayım
Karanlık sırları haykırıyorum senelerdir;
Ya benim sesim,ya senin algın zayıf

Ben bi gölgeyim; her insanın kılığına girdim

Bazen bi katilim,bazen bi hakim
Bazen bi alimim,bazen bi cahil
Bazen bi katibim,bazen bi şair
Bazen ev sahibi,bazen misafir

Ben bi gölgeyim; ki renksiz bi gövdeyim
Bazen kalabalık bi metropolde,bazen çöldeyim
İnsanoğlu reddediyor tüm gücüyle görmeyi;
Fakat benimle kalıyor hepsi bekliyorken ölmeyi

Ben bi gölgeyim

[Verse 2] (Ados)
Gönlüm ellerine düşünce bir gün şiirin ve gazelin;
Cümle kainatı gezdim yalnızlığımı saz edip
Görünmedim,görülmeyenlerin dışında kimseye
Bu sükun haline talim ettim bak haz edip

Bi gölgeyim,karanlık akşamlara sevdalı bi gölgeyim
Üstüme basmış da geçmiş insanlara söyleyin;
Gocunmadım,direnmedim bile hiç görmeyin!
Görmeyin! görmek istemeyenlerden öndeyim

Güneşin ömrü kadar varım
Kadim karanlıkların vücut bulmuş haliyim; bakın!
Zahirin sefasına güldüm de geçtim adım batın;
Bi çift gözle görülemez ki çocuk benim başka katım

Aşka katık yokluğum, varlığım intifada
Ne bilindim,ne de inkar edildim huzurunda
İncecik sızıyım bilinçlerin kuytusunda
Bi gölgeyim görülmeyen,huzurun uykusunda