Για τις φίλες (Gia tis files)

Δεν έχω πια τάσεις φυγής απ' το ίδιο μου το σπίτι. Κι έχω τις φίλες δίπλα μου σε κάθε φρίκη
Υπάρχουνε μέρες που είμαι μόνη και μ'αρέσει που και μονάχη ο κόσμος μου ανήκει
Είμαι καλά ευχαριστώ. Πέταξα από πάνω μου τα μαραμένα φύλλα και ανθίζω. Το καθρέπτη πλέον τώρα τον κοιτώ να γίνομαι το στήριγμα σε ανθρώπους μου φροντίζω
Η ωραία κοιμωμένη έχει ξυπνήσει. Ήρθε η κολλητή της ποια είναι να υπενθυμίσει. Αφήνω τις τύψεις στου ηλίου τη δύση. Ο λόγος σου πια, ο λόγος σου δεν με αγγίζει
Ψάχνουμε τρόπους για να βρουν δύναμη εκείνα που έχουνε σφραγισμένα χείλια. Πες: πες πως δεν αρκούμαστε στα λίγα, το ζούμε μηδέν εκατό κι απ' το μηδέν στο χίλια

Δεν με νοιάζει τι θα πούνε, μην ακούς όσα σου πούνε. Τα γράφω για εμένα και τις φίλες που ακούνε

Ρίχνω μια μαύρη πέτρα και σκέφτομαι ποτέ ξανά από δω και πέρα πέτα. Πετάω λοιπόν, πάνω απ' την πόλη ταξιδεύω και σίγουρα προς κάτι το καλύτερο οδεύω
Ώρες πια δεν ξοδεύω κοιτάζοντας το ταβάνι ψάχνοντας να βρω απόδειξη ότι δεν ζω σε πλάνη. Σημάδι στο σώμα μου αφήνουνε σημάδι, οι άγκυρες όπου έδεσαν στου μίσους το λιμάνι

Είπα φτάνει και το φτάνω
Πλέον κερδίζω κι όταν χάνω
Δεν έχω χρόνο για άλλο πόνο έχω πλάνο
Έχω φτερά φωνή και σκέψη καθαρή για το τι κάνω

Δεν με νοιάζει τι θα πούνε, μην ακούς όσα σου πούνε. Τα γράφω για εμένα και τις φίλες που ακούνε