Για Όλα Εκείνα... (Gia Ola Ekeina...)

[Verse]
Μου λένε «Μητσάρα πώς έχεις αλλάξει, πού πήγε το πάθος εκείνο απ' τον Νότο;»
Δεν άλλαξα βλέπεις απλά έχω ηρεμήσει κι αν κάπως κοπάσαν οι στίχοι έχω λόγο
Βρήκα ηρεμία και έχω βάλει στόχο να κάνω και κάτι για 'μένα έναν τρόπο
Να ζήσω όπως θέλω χωρίς να εξηγούμαι και αυτό το 'χω βάλει σαν όρκο
Υπόσχεση να προχωρήσω κι ας λένε πως μοιάζει με λούκι το αύριο
Γιατί το νερό βουρκώνει όταν μένει αδρανές και στάσιμο
Γιατί τρώμε τις ημέρες χαζεύοντας στο παράθυρο
Γιατί γιατί γιατί δεν παίζει πια χρόνος για χάσιμο
Τι θα σε κάνει χαρούμενο να 'χω μπούσουλα;
Και πώς να υποκριθώ γράφοντας ψέματα για πράγματα χαρούμενα
Σπίτι δουλειά κούραση και σε φάση αρνούμαι να
Εθελοτυφλώ γιατί αυτά επιστρέφουν σαν μπούμερανγκ
Δε βάζω μπροστά από φιλίες συμφέροντα ούτε και όρια στον έρωτα!
Όπως δεν έβαλα ποτέ νταβατζήδες στη μουσική μου και αντέχω να
Κρατάω ψηλά το κεφάλι μου σε ό,τι κάνω με αξιοπρέπεια!
Μισώ υπέροχα, αγαπάω με ανιδιοτέλεια

[Chorus]
Για όλα τα όμορφα που αφήσαμε μια ημέρα σαν παιδιά...
Εκείνη την ημέρα την τελευταία στη γειτονιά
Κανείς δεν ήξερε τότε πως δε θα βρεθούμε ξανά...
Έλα πού είσαι πώς περνάς; Δουλειά-σπίτι, σπίτι-δουλειά
Για όλα εκείνα τα απογεύματα που ήμουν μες στο δωμάτιο
Ψάχνοντας λούπες ή γέμιζα το τετράδιο
Φώναζαν γείτονες «Κλείσε κανα παράθυρο!»
Αν το κλείσω θα με βρουν απ' τον πρώτο κάτω στο κράσπεδο!

[Verse 2]
Μου λένε «Μητσάρα, κάτι κάνεις λάθος γι' αυτό έχουνε πέσει τα views»
Μα δεν έγραφα ποτέ μου ραπ για λίγους αριθμούς
Μα για τον νότο για τη φάση μας για λίγους και καλούς
Γιατί το ζήσαμε στην πέτσα μας όχι σαν μερικούς-μερικούς
Κι όταν κανείς δεν ήταν εκεί να μπριζώσει
Ήσουν εσύ εκείνος ο άγνωστος που έτυχε να με νοιώσει
Τα μάτια της με στίχους μου που είδα να έχουν' βουρκώσει
Και ένα αληθινό χαμόγελο που δεν εστίασαν τόσο
Όμως για 'μένα είναι τα πάντα
Ανατριχιάζω στην ιδέα πως μπορεί κάποιος εκεί έξω να έχει ζήσει το αμοιβαία
Ξέρεις τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή είναι τα τυχαία...
Κι αυτό θέλω να κρατήσω έως ότου να πέσει η αυλαία
Μαζί τραγουδάμε να φύγει ο χειμώνας, να ανθίσουν ξανά οι αμυγδαλιές!
Κάθε χρόνος αποφέρει τους καρπούς που έσπειρες εχθές
Βγάζουν αγκάθια τα λουλούδια ως άμυνα στους θηρευτές
Κι αφού τα πότισα μ'αγάπη θα ανθίσουν μ' αγάπη, λες;

[Chorus]
Για όλα τα όμορφα που αφήσαμε μια ημέρα σαν παιδιά...
Εκείνη την ημέρα την τελευταία στη γειτονιά
Κανείς δεν ήξερε τότε πως δε θα βρεθούμε ξανά...
Έλα πού είσαι πώς περνάς; Δουλειά-σπίτι, σπίτι-δουλειά
Για όλα εκείνα τα απογεύματα που ήμουν μες στο δωμάτιο
Ψάχνοντας λούπες ή γέμιζα το τετράδιο
Φώναζαν γείτονες «Κλείσε κανα παράθυρο!»
Αν το κλείσω θα με βρουν απ' τον πρώτο κάτω στο κράσπεδο!