Gam E Hejran

دورم از خونه خیلی
قدر مجنون تا لیلی
قدر جادّه ابریشمی
که شد زیر پام به چه زبری
همه پیدان و ما غیبیم
همه آشنان و ما غیریم
خود ندانیم که سرّیم
به ورد ساحره سحریم
کیستیم چیستیم؟
ایرونی و خیابونی زیستیم
کلمات و آینه کاری کردیم و دیدیم بازتاب هیچیم
شهر فرش ماشینی من وجودم قالی کرمونه
بگو زمان پوست بندازه
تاریخ بدمه تو شیپورش
که گرچه دورم از خونه
و جنون بخشی از مجنونه
یه مشرقی سربه زیرم
که به نرسیدن مدیونه