Fasla Rad Mishan

فصلا رد میشن
دونه به دونه به دونه زرد میشن
دونه به دونه به دونه به دونه
فصلا رد میشن
ولی باید مثل شبای پاییزی ابری شن
دارم عوض میشم
هم از ظاهر هم از ریشم
هم از آتیش خودم
انقدر سوختم که زر ریشمو
دست خودمم نیست
بحث توام نیست
که کلمه ها به سمتت پرت میشن
ولی اینکار همیشمه که ته همه شعرام به تو وصل میشن
هی راستی بارون میاد از دیشب
کم کم دارم توی خودم غرق میشم
تو گذشته قدم میزنم
از کوچه های خاطره رد میشم
یه درخت که به بختم گره خورده
اون درختا همه تو حسرت سبزیشن
زرد بود ولی نیوفتاد
من همون برگی که کندیشم
عا
فصلا رد میشن
دونه به دونه به دونه زرد میشن
دونه به دونه به دونه به دونه
فصلا رد میشن
ولی باید مثل شبای پاییزی ابری شن
فصلا رد میشن
دونه به دونه به دونه زرد میشن
دونه به دونه به دونه به دونه
فصلا رد میشن
دستام بی حسه
میمونه مثل پرواز این حسه
پاییزم مثل بقیه فصلا رد میشه
تازه تلخیش از راه میرسه
داری یه غم کور یه شب تاریک
جا این بهتره زود بزنه پایین
با اینکه زده بود یه نمه بارید عا
یه ذره نور یه سره تابید
و یه حلقه ی رود بوی ترکه ی چوب
ترکش نور از دل کوه
درختا سقوط برگا از چششون
و خیسی ابرا قطره چکون
از آسمونه
آره لرزش روحم واسه اونه
چشا کاسه خونه
حتی اگه دیگه تو آسمون ستاره نباشه
ما درخششمون از راهمونه
عا
دلخوش به هدف به موزیک
دلخوش از اول به روزی
که بشینی گوشاتو به لبم بدوزی
ما که آخرش باید توی جهنم بسوزیم
په
پس بیا گاهی بخند
حتی اگه رو سرت باریده غم
از راهی به سمت دلت برو
ببین که چقدره پاییزتم
فصلا رد میشن
دونه به دونه به دونه زرد میشن
دونه به دونه به دونه به دونه
فصلا رد میشن
ولی باید مثل شبای پاییزی ابری شن
فصلا رد میشن
ولی باید مثل شبای پاییزی ابری شن