Faribandegi

؛[مقدمه]؛
(سرده)
یه روزایی گذشت
روزایی که از شما پنهان کردم چم بود
از همه مردم پنهان کردم چم بود
هنوزم مجبورم خیلی هاشو پنهان کنم
روم نمیشه بگم
آره مرد

؛[همخوان]؛
وقتی رو سرت این همه منقار سیاهست
مشکلات تورو میبره کنار دیوار
گاردتتو باز کن تا قوی تر بشی
بدون همه تاریکی ها یه جور فریبندگی ست

؛[قسمت اول]؛
الان تو اتاقم پر شمعه
صدای موزیک زیاده
با اینکه ساعت نزدیک دو شبه
وقتی رپ لعنتی رو شروع کردم از اولش
تو همین مقدار نور
زندگیم بود مثه بوف
خوابیدن تو زیرزمین خونه مادری
پدرخونده طبقه بالا ست
یه کوسه نا نجیب
امروز موش ها همخوابت نمیشن
فرشته ها دوستت ندارن و پروازت نمیدن
حیف دیگه زندگی تو سختی نمیگذره
مثه قدیما دست و پات توی سردی نمیشکنه
مرد روحم داغون شده مردم میشناسنم
روزا میاد به سمت من
رضا میاد عقب
گفتم یه عقده ای شدم
با کلی توهم و شک و نفرت و ذلت
که زنده ام کنار ملت
اما ممبد باید فقط زندگی کنم
و بیام بیرون از این استرس و حس بیخودم
اون زمان که اضافه شد علاقه ام به خونه ام
دلم میخواست هموطنامو برادر بخونم
میخواستم بهشون ببخشم از درآمد روحم
اما اونا در اضای محبتم رسید میخوان
میگفتم اشتیاق به دنیا ندارم اصلا
روان پزشکا دونه دونه جوابم کردن
شیطان همه بچه هاشو میفرستاد به پیکار
گیر افتادم وسط کلی بی وجدان جن باز
من تو این روزای تاریک چشماتو دیدم
که مراقب منی منم گفتم ادامه میدم
پدر تو زندگیمو برگردونی به من
خسته نشدی از هرشب دوری من به درگاهت
زمانش رسیده از ترسم فانوسی بسازم
تا گرم بشم مبادا به نابودی ببازم
به این همه سناریوی تلخ و روشن و سبز
بن بست و مبهم و سرد مردن و بردن و جنگ

؛[همخوان]؛
وقتی رو سرت این همه منقار سیاهست
مشکلات تورو میبره کنار دیوار
گاردتتو باز کن تا قوی تر بشی
بدون همه تاریکی ها یه جور فریبندگی ست

؛[قسمت دوم]؛
منظورم این نیست که سرت پایین باشه گاهی
بدون واژه یعنی قوی ترین واژه
سکوت کن بزار مغزت از این طریق واشه
وقتی ساکت باشی میشی سریع ترین شاعر
میشی شدید ترین عاشق
آهنی رو بپذیر
ناتنی رو بپذیر
این سریع ترین راهه واسه نجات از بیماری
تو دلت زندانی کن اگه قضاوتی داری
از این مردم بی پایان
بدون بیماری یه نامه رسونه
باید پیغامشو بگیری که سایه بسوزه
صاحبت روحته که وارثه جونه
که سایه خداییه که عاشقمونه
اون عاشقمونه ما معشوقیم فقط
من صداشو میشنوم هر روز این بغل
از رو این نفس
از رو این نفس

؛[همخوان]؛
وقتی رو سرت این همه منقار سیاهست
مشکلات تورو میبره کنار دیوار
گاردتتو باز کن تا قوی تر بشی
بدون همه تاریکی ها یه جور فریبندگی ست

؛[قسمت پایانی]؛
بدون همه تاریکی ها
یه جور فریبندگی ست
به بدی واسه اومدنش بهونه نده
بدی خود به خود از میون میره
نه اینکه از بین بره
به راحتی میتونی از راهش به در بری
این جوریه
شنا کن این یه دریاست
من درویش شرقم برا فردام