F12R33 STYLE

[Verse]
Ok กูยังว่ายวนอยู่ในวัฏจักร
กูแค่คนที่มีแรปประดับ
ตอนที่กูแรปให้ได้ยลเหมือนกับมนต์
คนแม่งชมว่ายังมีคนที่แรปสัสๆ
ก่อนล่องหนกูเอาคมสลัก
ตอนพ่นลมกูเอามนต์ไปสับ
คนบอกปรัชว่าแม่งคมในฝัก
ใช่ กูคมในฝัก ระวังคมกูบาด
กูมีแค่ตัวเปล่ากับแรป เหมือนกูดวลดาบกับยักษ์
ใช่ กูควรดับไปแล้ว มึงว่ากูกลัวป่าวละว่ะ
เพราะกูแค่เลือกที่จะตายไปกับแรป เปลี่ยนภาพในหัวที่มันเบลอให้มันชัด
กูบอกกับน้องกูทุกคนว่าต้องทน แล้วก็ทำไปจนเเสงนั้นมันยังคงระยับ
เพราะว่าตอนเขียนกลอนลงบนเสียงทำนอง
แม้ว่าสิ่งที่ได้มาถึงมันจะเสียก็ยอม
แล้วนี่ชีวิตจริงมันไม่ใช่ละคร
แค่เขียนไปจนกูนอน เพราะมันเสียเวลา
ที่ได้มึงยินเสียงพวกกูเถียงใน song
ต่อใครแม่งจะมองว่าเสี่ยงก็ตาม
กูยังไม่ยอมเพราะแรปที่ขาย บอกให้กูยังไหว
เป็นจดหมายที่เขียนมาลา
เพราะว่ายังไม่รู้ว่าต้องเถียงกี่บทสนทนา
พรรณนาด้วยเสียงอีกกี่สักวา
และยังคงต้องเจรจากับในบางปัญหา
ที่มันล้าจนมันหนักกระบาล
แล้วกูไม่ใช่เทวดา กูคนธรรมดา
แต่ที่เห็นบนฟ้านั้นคือหัดทะยาน
ให้แรปที่ทำเป็นหลักประกัน
เพียงแค่ศรัทธา มันจะพากูไปจักรวาล
เพราะกูยังเอาชีวิตมาประดับบนไรม์
ให้มึงอ่านความคิดเหมือนประจักษ์กับตา
กูเอาความแอ็คมาตีแผ่ให้คนได้รู้จัก
เอาแรปขึ้นมาจัดบนงาน
กูสนิทกับเเรปเหมือนรู้จักกันนาน
ตอนที่กูเขียนเศษกลอนบริจาคเป็นทาน
จนคนเขาเรียกตำนาน
บางคนเรียกอาจารย์ แต่กูปรมาจารย์
ให้พวกแม่งได้มาดู พวกกูทำเป็นงาน
เด็กเรียกคุณครู ไม่ใช่แค่ทำมานาน
แต่ที่กูต้องทำแค่พัฒนา
เตือนตัวเองในเพลง กูคนธรรมดา
เรื่องเล็กกูไม่คิดให้มันหนักกระบาล
สิ่งที่ต้องทำคือยังแรปให้มันกังวาล
ผลงานกูมากด้วยจิตวิญญาณ
กูคือปัจจุบัน นั่งขอปฎิญาณ
เพราะว่าเพลงกูคุณภาพ ไม่ใช่อุปทาน
สิ่งที่มึงควรจะทราบและก็เป็นพยาน
ต่อให้กูกลายเป็นซาก ถึงไม่ได้เกิดอีกชาติ
ขอให้กูวาดดาวบนจักรวาล
สิ่งที่กูนั้นสร้างและทำกันมา
จับดาวเอามาวาดมาเป็นบริวาร
และถึงกูจะไม่ถึงจุดหมาย
แต่เลือดหยดสุดท้าย ให้กูใช้มันพยายาม
แต่ถ้ากูนั้นไม่สู้ คงได้กลับ
แต่ใครคนนั้นมันก็คงไม่ใช่ปรัช
ภายในสมองมีแต่แรปอยู่ในหยัก
กูเชื่อในแรปที่กูยังไม่อัด
มีเพียงความเชื่ออยู่บนผิวที่กูสักลง
เพราะว่ากูมันอันตรายอย่ามาจับคม
พุ่งไปบนฟ้าจักรวาล กูจะปักธง
เพราะตัวกูคือเพชรแท้และก็อย่างทน