Εξόριστος 2018

[Chorus]
Κι αν χτυπήσω απόψε ν' ανοίξεις
Σου γυρίζω πίσω το αγκάθι
Πού βρισκόμουν να μη ρωτήσεις
Ήμουν εξόριστος, ήρθα αγνώριστος
Μη μου πεις ξανά για εξαρτήσεις
Για εμμονές και άρρωστα πάθη
Μη μου πεις πως θα μ' αγαπήσεις
Ήρθα αγνώριστος, ήμουν εξόριστος

[Verse 1]
Κι εκεί η νύχτα να επιμένει
Εγώ να της αντιστέκομαι κι αυτή με καταφέρνει
Μου 'πε η τέχνη σου θα 'ναι καταραμένη
Άκομψη για τη μάζα, αργκώ που δεν καταλαβαίνει
Α, η αρρώστια μου κατεγραμμένη
Σε φύλλα τετραδίου που σου χαρίζω γαμημένη
Και να μην κλαις, μη ρωτάς τί μου συμβαίνει
Καθώς η καταστροφή μου αναγέννηση σημαίνει
Κι από πίσω τι να πιστέψω;
Εκεί αν με γυρίσω η αλήθεια βαριανασαίνει
Και δεν πιστεύω, δε γουστάρω να επιστρέψω
Θέλω να επισπεύσω, η τέχνη μου περιμένει
Είναι ωμή, προκλητική κι ιερόσυλη
Της ζωής σύμμαχος είμαι νεκρό φιλί
Δωσ' μου νεκρό φιλί
Να στο γυρίσω μουσική μες στο μικρό κελί
Να μη θυμίζει φυλακή
Μη γοητευτείς, μη με ρωτάς το φως πού βρήκα
Πάλευα να κρατήσω τον δαίμονα στη τρύπα
Πάλευα χρόνια να μην πεθάνω στη θηλιά σου
Πάλευα Ελλάδα για να μη γίνω η σκιά σου

[Bridge]
Γραφιάδες αντιγραφείς του συστήματος
Εμείς οι κλέφτες της φωτιάς, οι εμπρηστές
Οι νεκροί εκ νεκρών
Ο εξόριστος
Από παντού
23/3

[Verse 2]
Κι εδώ η κατάρα επιμένει
Με κάνει να ονειρεύομαι, άσκοπα το καταφέρνει
Κι η κάθε ρίμα μου είναι καταραμένη
Μπροστά απ' το δικαστήριο που δε με καταλαβαίνει
Α, η ιδέα μου ηχογραφημμένη
Υπάρχουνε στοιχεία πάρτε κι ακούστε γαμημένοι
Και με ρωτάν για τη φωτιά πού 'ναι κλεμμένη
Είναι στα κέντρα μοιρασμένη
Αυτό πόλεμος σημαίνει
Κι από 'σας τί να πιστέψω
Εκεί άμα σταθώ η δημοκρατία βαριανασαίνει
Και δεν πιστεύω, δε γουστάρω να επιστρέψω
Είμαι πάντα εκεί, έξω
Το βουνό με περιμένει
Είναι η ? προκλητική κι ιερόσυλη
Της ζωής σύμμαχοι είμαστε νεκρόφιλοι
Δώστε νεκρό φιλί
Να το κάνουμε μουσική μες στο μικρό κελί
Να μη θυμίζει φυλακή
Μη γοητευτείς, μη με ρωτάς τα [ροζ?] που βρήκα
Πάλευα να κρατήσω τον δαίμονα στη τρύπα
Πάλευα μήνες να μην πεθάνω στην κοιλιά σου
Πάλευα μάνα στον δρόμο για το όνομά σου

[Chorus]
Κι αν χτυπήσω απόψε ν' ανοίξεις
Σου γυρίζω πίσω το αγκάθι
Πού βρισκόμουν να μη ρωτήσεις
Ήμουν εξόριστος, ήρθα αγνώριστος
Μη μου πεις ξανά για εξαρτήσεις
Για εμμονές και άρρωστα πάθη
Μη μου πεις πως θα μ' αγαπήσεις
Ήρθα αγνώριστος, ήμουν εξόριστος
Κι αν χτυπήσω απόψε ν' ανοίξεις
Σου γυρίζω πίσω το αγκάθι
Πού βρισκόμουν να μη ρωτήσεις
Ήμουν εξόριστος, ήρθα αγνώριστος
Μη μου πεις ξανά για εξαρτήσεις
Για εμμονές και άρρωστα πάθη
Μη μου πεις πως θα μ' αγαπήσεις
Ήρθα αγνώριστος, ήμουν εξόριστος
Κι αν χτυπήσω απόψε ν' ανοίξεις
Σου γυρίζω πίσω το αγκάθι
Πού βρισκόμουν να μη ρωτήσεις
Ήμουν εξόριστος, ήρθα αγνώριστος
Μη μου πεις ξανά για εξαρτήσεις
Για εμμονές και άρρωστα πάθη
Μη μου πεις πως θα μ' αγαπήσεις...

[Άσαρκος]
..της επιστροφής
Κάνω ανάμνηση τον ήχο της σιωπής
Και μετά σου προσφέρω την αμνησία, τρόπο για να σωθείς
Από την πορεία της υπνοτισμένης μάζας
Είναι χαμένο το πρόσωπο της Ελλάδας
Μα διακρίνω τη μάσκα της προπαγάνδας
Ένα κεφάλι διαβόλου με πόδια Ευρώπης
Κι εγώ εξόριστος