Έτσι Ζω (Etsi Zo)

Γυρνάω δρόμους και στενά την νύχτα, περνάω μετά
Την ώρα μου μαστουρωμένος γράφω σε χαρτιά
Κουρασμένος γιατί πολλά απ’ αυτά που κάνω-βλέπω-ζω
Με οδηγηήσανε στο να ξέρω ποιος είμαι απλά εγώ
Ναι είμαι, έτοιμος να κάνω πολλά και διάφορα κουμάντα
Αν παίζουνε στην μέση λεφτά
Είμαι έτοιμος για σκηνικά αν θέλεις να ‘σαι κοντά
Θέλω το στόμα σου κλειστό και τα μάτια σου ανοιχτά
Μπήκες; Συχνά-πυκνά βυθίζομαι σε νύχτες
Υπό περίεργες συνθήκες που αν ζούσες θα τρωγες φρίκες
Δεν βασίζομαι στην τύχη βασίζονται σε μένα λίτες
Να βγάλουν το χρήμα τους ασφαλίτες
Ασφαλώς βαράμε τσίτες, έχω ατσίδες
Που είναι σπίθες σαφώς
Μην προσπαθείς να καταλάβεις το πως συνεχώς
Καταφέρνω να φέρνω εις πέρας
Αυτό που κάνω σαν τέρας
Χαμένος δεν βγαίνω ποτέ!
Γιατί είμαι ήδη χαμένο κορμί
Κι είσαι μαλάκα καμένο χαρτί
Δεν κάνω πλάκα, πάρτο γραμμή
Πως η πουτάνα η ζωή σ’ έχει πετάξει στα σκουπίδια!
Δεν ζεις αρκετό απ’ αυτό, που ζω εγώ
Γι’ αυτό δεν μπορείς να δείς ό,τι βλέπω εγώ
Πως την βλέπω εγώ, ποιος στο διάολο είμαι εγώ
Και τι σκατά θέλω να κάνω, έτσι ζω!
Γεννήθηκα στους Αμπελόκηπους Αθηνών
Και μόλις δεκατριών, η μάνα μου μ’ έδιωξε απ’ το σπίτι κλωτσηδών
Ήταν άσχημο μα όπως και να χει το παρελθόν
Σε κυνηγάει πάντα και παντού στο παρών
Και πρώτού καν αντιληφθώ έχω φτάσει 20 χρονών
Έτοιμος να συλληφθώ για εμπορία ναρκωτικών
Πήρα το μάθημα η ζωή πως είναι κόλαση, κανών
Γίνομαι διάολος για να επιβιώνω λοιπόν
Το σχολείο; Κουτσά-στράβα, δεν ήμουν γι’ αυτά
Τα πρώτα δικαστήρια μου ήτανε στα 17 για κατοχή
Στα 19 για ξυλοδαρμό, τώρα με αναστολή 1 βήμα πριν την φυλακή
Αυτή είναι η ζωή και ρε καριόλη την ζώ
Ή οι άλλοι ή εσύ, ή εσύ ή εγώ
Το καλό ή το κακό, στον σατανά ή στον Θεό
Και δεν υπάρχει τίποτα να γεφυρώνει το κενό!
Δεν ζεις αρκετό απ’ αυτό, που ζω εγώ
Γι’ αυτό δεν μπορείς να δείς ό,τι βλέπω εγώ
Πως την βλέπω εγώ, ποιος στο διάολο είμαι εγώ
Και τι σκατά θέλω να κάνω, έτσι ζω!

Το τέλος κοντά, δεν παίζει στην καμία
Περίπτωση εγώ να αφεθώ μέσα σ’ αυτό
Που λέγεται ευτυχία, εγώ λες και θέλω
Να βάλω εμπόδια στον εαυτό μου με την βία!
Μετά απ’ αυτά μπορώ να πω έχω νιώσει ταλαιπωρία
Τα ίδια κρύα, βράδυα, στην ίδια πλατεία
Μάτια στραμμένα πάνω μου
Παρακολουθούνε δεν δίνω μία
Τι κι αν βγάλανε ομάδα δίας, αργά ή γρήγορα
Εγώ ή αυτοί θα φύγουμε σίγουρα
Το τέλος θα ‘ναι μαύρη κωμωδία (χαχα)
Τι ειρωνία! Αυτή είναι η ζωή γαμώ την παναγία!
Όπως κι αν το κάνεις, και δεν αλλάζει
Μπορεί στην ανάγκη αν είναι για να βγεί χαρτί
Εσύ να χρειαστεί να πεθάνεις, εάν με πιάνεις
Είμαι ένας βρώμικος αθηναίος και κάνω ότι μπορώ για να πεθάνεις
Εσύ τι κάνεις; Ε;
Δεν ζεις αρκετό απ’ αυτό, που ζω εγώ
Γι’ αυτό δεν μπορείς να δείς ό,τι βλέπω εγώ
Πως την βλέπω εγώ, ποιος στο διάολο είμαι εγώ
Και τι σκατά θέλω να κάνω, έτσι ζω!