Eshgh Ammaa Pedaast

سازهای غربت، سازهای ناکوک
شعر، بادومي تلخ، سوگوارِِ دلپوك

برگ‌ها زردِ زرد ، وقتي هوا نيست
بوسه سردِ سرد ، صدا صدا نيست
زخم هم چه بيهوش، هيچ‌كس با ما نيست
شب چنان تيره كه شب پيدا نيست
... شب هم پيدا نيست
... شب هم پيدا نيست

عشق اما پيداست
عشق اما پيداست
حرف حرفِ فرداست
كارِ بچه هاست

طاق‌ها بي‌كاشي، راه‌ها مثل هم
حرف‌ها شاعركُش ، بغض‌ها بي‌شبنم
دست‌ها افتاده، سرها خميده
چشم‌ها خشكيده، عطرها پريده
ماه هم دورِ دور، آه اما نزديك
روز هم بي‌روزن، سرد، سرد و تاريك
چه سرد و تاريك، چه سرد و تاريك

عشق اما پيداست
عشق اما پيداست
حرف حرفِ فرداست
كارِ بچه هاست

دستِ نقاش از همه تنهاتر، پرده‌ها را شسته زيرِ باران
آخرين شاعر پريد و دود شد، شعرش از هر دشنه‌اي آويزان
شاپرك افتاده در جوهردان، ياسِ بي سر، وقفِ مرهم گاه
اي يقين سبز مثلِ معجزه، سايه‌ي آمدنِ تو در راه

.... روز بايد باشد ، عشق اما پيداست